دانش نامه احادیث پزشکی جلد 1

ناه و يك كفّاره است». ¹

ناگفته پيداست كه بيمارى ، يك عمل براى انسان نيست تا براى وى پاداش در بر داشته باشد و از همين رو ، از ديدگاه امام عليه‏السلام ، آن‏گاه كه مؤمنى در برابر درد و بيمارى شكيبايى ورزد و در پيشگاه خداوند ، دعا و زارى كند ، بدان سبب كه اين شكيبايى و دعا ، عملى از اعمال انسان است ، پاداش خواهد داشت و به واسطه آن به مرتبت وى در پيشگاه خداوند ، افزوده مى‏شود و براى او حسنات نوشته خواهد شد.

از همين جاست كه مى‏بينيم روايت‏هاى اين فصل ، به رغم همه اختلافات ظاهرى ، هيچ تعارضى با همديگر ندارند؛ چه ، روايت‏هايى كه از پاداش نداشتن بيمارى سخن مى‏گويند ، نه به عمل و نيّت بيمار ، بلكه به نفْس بيمارى نظر دارند ، و روايت‏هايى كه به ثواب بيمار و بالا رفتن مرتبت او تصريح مى‏كنند ، به شكيبايى و مقاومت و نيّت او ناظرند و از اين رو ، اگر بيمار در دوران تن‏درستى ، براى مثال ، نماز شب مى‏خوانده ، براى وى در دوران بيمارى ، پاداش آن نيز نوشته مى‏شود. بيمارى كه علاوه بر اين ، صبر هم مى‏كند ، افزون بر اين پاداش ، پاداش شكيبايى خويش را هم مى‏گيرد ، و بيمارى هم كه علاوه بر آن ، دعا و تضرّع مى‏كند ، مرتبت وى نيز نزد خداوند ، بالا مى‏رود و از مراتب بالا برخوردار مى‏شود.

ر. ك: ج1 ، ص151 ، ح 188.