جان جهان
به تو دل بستم و غير تو كسى نيست مرا
عاشق روى تــوام، اى گل بى مثل و مثال
بـــا تو هستم، ز تو هرگز نشدم دور؛ ولى
پــــرده از روى بينداز، به جان تـــــو قســم
گر نباشى بـــرم، اى پـــردگى هرجـــــايى
مــــده از جنت و از حــــــور و قصورم خبرى
جز رخ دوست نظر سوى كسى نيست مرا
جُز تو اى جان جــــهان، دادرسى نيست مرا
به خدا، غير تو هــرگز هــــوسى نيست مرا
چه توان كرد كه بانگ جــــرسى نيست مرا
غيـــر ديــــدار رخت مـــلتمسى نيست مرا
ارزش قدس چـــو بـــال مگسى نيست مرا
جز رخ دوست نظر سوى كسى نيست مرا
جز رخ دوست نظر سوى كسى نيست مرا
شرح جلوه
ديــــــــــده اى نيست نبيند رخ زيبــــــــــــاى تو را
هيچ دستـــــــــى نشـــــــــود جز بر خوان تو دراز
رهرو عشقـــــــــم و از خــــــــــرقه و مسند بيزار
قامت ســــــــرو قـــــــــــــدان را به پشيزى نخرد
به كجا روى نمـــــــايد كـــــــــه تواش قبله نه اى؟
همه جـا منزل عشق است؛ كه يارم همه جاست
بــــــا كـــــه گويم كه نديده است و نبيند به جهان
دكـــــــه علـــــــم و خرد بست، درِ عشق گشود
بشكنــــــم اين قلـــــــم و پـــــــاره كنم اين دفتر
نتـــــوان شـــــرح كنمجلـــــوه والاى تو را
نيست گـوشى كه همى نشنودآواى تو را
كـــس نجويد به جهـــــــان جز اثرپاى تو را
به دو عالـــــــــــم ندهم روىدل آراي تو را
آنكه در خــــــــــــوابببيند قد رعناى تو را
آنكه جويد به حـــــــرم، منزل وماواى تو را
كور دل آنكــــه نيابد به جهـــان، جاى تو را
جــــــز خم ابـــــرو و جز زلفچليپاى تو را
آنكه مى داشت به سر علّت سوداى تو را
نتـــــوان شـــــرح كنمجلـــــوه والاى تو را
نتـــــوان شـــــرح كنمجلـــــوه والاى تو را