پيوستگي زندگي دنيا و آخرت - معاد نسخه متنی

 يك سلسله استدلالهاي ديگر هم در قرآن هست كه همان نظام موجود و مشهود را دليل بر قيامت قرار مي دهد . در اول سوره حج و مؤمنون هست كه ايها الناس ! اگر در بعث و در قيامت شك و ريب داريد ، پس ببينيد خلقت خودتان را ، بعد خلقت خود ما را مي گويد كه شما را از نطفه آفريديم ، نطفه را از خاك آفريديم ، بعد نطفه را به علقه و علقه را به مضعه تبديل كرديم ، بعد براي مضعه استخوان قرار داديم ، بعد گوشت پوشانديم ، بعد شما را به صورت طفل در آورديم ، "

 ثم انكم بعد ذلك لميتون 0 ثم انكم يوم القيامة تبعثون " ( 1 ) همچنين كأنه همين راهي را كه تا حالا آمده ايد ادامه مي دهيد تا منتهي مي شود به قيامت . پس سر اينكه معاد را جزء اصول دين قرار داده اند ، نه صرف [ اين بوده كه معاد ] يكي از ضروريات دين و از توابع نبوت بوده است ، بلكه يك مسأله اي بوده كه راه استدلال بر آن لا اقل تا اندازه اي باز بوده و قرآن مي خواسته است كه مردم به مسأله قيامت [ به عنوان يك مسأله مستقل اعتقاد پيدا كنند ] .

پيوستگي زندگي دنيا و آخرت

انسان در آن دنيا آنچنان است كه اينجا خودش را بسازد ، اينجا اگر خودش را كامل بسازد آنجا كامل است ، اگر ناقص بسازد ناقص است ، اگر خودش را كور قرار بدهد آنجا كور است و اگر خودش را كر قرار بدهد آنجا كر است و اگر خودش را از صورت انسانيت خارج كرده باشد

 و به صورت حيواني از انواع حيوانات ديگر در آورده باشد ، در آنجا به صورت همان حيوان محشور مي شود . اين هم مسأله سوم ، يعني رابطه و پيوستگي بسيار شديد ميان زندگي دنيا و زندگي آخرت ، كه فرمود : " الدنيا مزرعة الاخرش " ( 2 ) . تنها اين جمله نيست ، هزارها جمله [ هست ] ، اصلا هر چه درباره معاد آمده در همين زمينه " الدنيا مزرعة الاخرش " آمده است . اساسا نظام آنجا با نظام اينجا فرق مي كند . اينجا نظام ما نظام اجتماعي است ، به اين معنا كه افراد واقعا در سعادت و شقاوت يكديگر شريك و مؤثرند ، يعني عمل خوب من مي تواند شما را خوشبخت

. 2 حديث نبوي ، كنوز الحقايق ، مناوي ، باب دال .