معاد نسخه متنی

 مي كند ( 1 ) ، صرافي مي كند و عمل را در محك مي گذارد ، او خيلي آگاه و بيناست ، از زير نظر او كوچكترين عمل مغشوشي بيرون نمي رود ، يعني چه مي گوييد ما كار كرديم ؟ ! از كجا كه اين عملهاي ما عملي باشد كه واقعا خلوص داشته باشد ؟ براي خدا بودنش را شما از كجا اينقدر تأمين مي كنيد ؟ تعبير قرآن همين مطلب است : " يا ايها الذين آمنوا اتقوا الله و لتنظر نفس ما قدمت لغد " باز دو مرتبه " و اتقوا الله " ، در دو نوبت در پس و پيش اين جمله ، كه در آنچه پيش مي فرستيد خوب دقت كنيد

. خدا را جلوي چشم ما حاضر مي كند به عنوان يك ناقد ، به عنوان يك بررسي كن ، به عنوان يك محك زن بسيار بصير و دقيق . " ان الله خبير بما تعملون " . بعد مي فرمايد : " و لا تكونوا كالذين نسوا الله فانسيهم انفسهم اولئك هم الفاسقون " ( 2 ) . از آن كسان نباشيد كه خدا را فراموش كردند ،
 خدا هم خودشان را از خودشان فراموشاند . اين هم تعبير عجيبي است . قرآن در يكي از تعبيراتش مي گويد هر كس خدا را فراموش كند اثرش اين است كه خودش را فراموش مي كند ، يعني خود واقعي اش را گم مي كند ، بين خودش و خودش فاصله قرار مي گيرد ،بعد هر كاري كه مي كند براي خودش نمي كند ، بدبختيها را براي خودش جلب مي كند اما خدمتها را نه براي خودش . به عنوان مثال ، آدمي كه دچار حرص و آز شديد است و به حكم حرص و آزكار مي كند ، از هر راهي شد ( از حلال ، از حرام ، از هر جا شد ) جمع مي كند و جمع مي كند ، او كه به فكر خودش است اگر حساب كند براي صد و پنجاه سال ديگر هم دارد ، در صورتي كه خودش مي داند آنچنان پير شده كه ده سال ديگر هم بيشتر نيست . اين آدمي است كه خودش را فراموش كرده است . او خيال مي كند كه براي خودش كار مي كند و در واقع نمي فهمد كه اگر براي خودش هم بخواهد كار كند اين جور نبايد كار كند . " و لا تكونوا كالذين نسوا الله فانسيهم انفسهم اولئك هم الفاسقون " . اين آيه را به اين مناسبت عرض كرديم كه قرآن روي ارتباط عالم دنيا و عالم

. 1 ناقد يعني انتقاد كن ، از اصل كلمه اصطلاح صرافي است . صراف كه سكه را به محك مي زند براي اينكه عيارش را به دست بياورد ، اين عملش را مي گويند " نقد " . اصلا نقد يعني همين عمل ، بعد اين كلمه را در جاهاي ديگر به كار برده اند كه حافظ هم خوب مي گويد :