دانش نامه امیر المؤمنین علیه السلام بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ جلد 2

گفت: «اى محمّد! راست گفتى. آيا براى خود
جانشينى برگزيده‏اى كه از جانب تو ابلاغ كند و به بندگان
من، چيزهايى را كه نمى‏دانند، از كتابم بياموزد؟». گفتم:
پروردگارا! تو براى من اختيار كن؛ زيرا كه برگزيده تو
برگزيده من است. گفت: «على را برايت برگزيدم. او را
جانشين و وصىّ خود بگير». ¹

430.امام على عليه السلام : خداوند ـ كه نامش مبارك باد! ـ
... پيامبرش را با من پشت‏گرم كرد و مرا به نصرت او
گرامى داشت و با دانش او شرافت داد و حكمت‏هاى او
را به من بخشيد و تنها مرا وصىّ او كرد و براى جانشينى
در امّتش برگزيد.

پيامبر صلي الله عليه و آله در مجلس انبوه و مملوّ از مهاجر و انصار
گفت: «اى مردم! على براى من، به منزله هارون براى
موسى است، جز آن‏كه پيامبرى پس از من نيست».

پس مؤمنان به يارى خداوند، سخن پيامبر صلي الله عليه و آله را
فهميدند؛ زيرا مى‏دانستند كه من، نه برادر نسبى اويم ـ آن
گونه كه هارون برادر موسى بود ـ و نه پيامبر بودم كه
نبوّتم اقتضاى آن كند؛ بلكه اين، جانشين كردن من از
سوى او بود، همان‏گونه كه موسى، هارون را جانشين
خود كرد، آن‏جا كه مى‏گويد: «اخْلُفْنِى فِى قَوْمِى وَأَصْلِحْ
وَلاَتَتَّبِعْ سَبِيلَ الْمُفْسِدِينَ؛ ²
جانشين من در ميان قومم باش و اصلاح كن و از راه
مفسدان، پيروى مكن». ³

431.پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : من و على، نورى در پيشگاه
خدا بوديم. اين نور، هزار سال پيش از خلقت آدم عليه السلام ،
خداوند را تنزيه و تقديس مى‏كرد و به گاه آفرينش آدم عليه السلام
، خداوند، آن را در پشت او قرار داد. پيوسته در يك جا
بوديم تا در پشت عبد المطّلب از هم جدا شديم و در من،
نبوّت و در على، خلافت قرار گرفت. ⁴

1 - المناقب: 303/299، فرائد
السمطين: 1/268/210، الأمالى، طوسى: 343/705.

2 -  اعراف، آيه 142.

3 -  الكافى: 8/26/4. نيز، ر.ك: ص 141
(احاديث منزلت).

4 -  مناقب على بن أبى
طالب: 88/130، العمدة: 89/107، بحار الأنوار: 38/147/114.