لطفا منتظر باشید ...
فرض سوم، تعيين سرنوشت و تصريح بر خلافت و ولايت
در اين فرض، بر اين باوريم كه پيامبر خدا باحساسيّت تمام، آينده امّت را روشن ساخته و پيشواى
پس از خود را تعيين نموده است و نيز بر اين باوريم كه
غدير، ماجرا و متن خطبه شكوهمند آن، تصريح و
تأكيدى است بر آنچه پيامبر صلي الله عليه و آله آن را بارها اعلام داشت:
ولايت و امامت على عليه السلام ؛ همان كسى كه از آغازين
روزهاى زندگىاش، به خواست پيامبر صلي الله عليه و آله ، همبر او بود و
شرك، جان پاكش را هرگز نيالود. كلام مولا عليه السلام در اين باره
بسى شنيدنى است:شما موقعيّت مرا نزد پيامبر خدا، به سبب خويشاوندىِ نزديك و منزلت ويژهام مىدانيد. به گاه كودكىام، مرا در دامنش مىنهاد و به سينهاش مىچسباند ودر بستر خويشجايم مىداد
و مرا به تنَش مىسود و بوى خوش خويش را به من مىرساند و غذا را مىجَويد و لقمه لقمه در دهانم مىنهاد. از من، نه سخن دروغى شنيد و نه كار خطايى ديد.بىترديد ، خداوند از همان اوانِ از شير گرفته شدنِ پيامبر صلي الله عليه و آله فرشتهاى بزرگ را از ميان فرشتگانش، شب و روز، همراه او ساخت تا با او راه بزرگوارى و محاسن اخلاقى را
بپيمايد. و من در پى او بودم، همچون بچه شتر در پىمادرش. هر روز از اخلاق خود، نشانهاى برايم بر پا مىداشت و مرا به پيروىاش وا مىداشت.[او] هر سال در غار حرا به خلوت مىنشست و تنها من بودم كه او را مىديدم، نه كس ديگرى. در آن روزگار، اسلام به هيچ خانهاى راه نيافته بود،
