دانش نامه امیر المؤمنین علیه السلام بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ جلد 2

پس به شتاب، دور شديم و على عليه السلام نيز دور شد؛ امّا
پيامبر خدا گفت: «اى على! بيا. هر آنچه در مسجد براى
من رواست، براى تو نيز رواست. آيا خشنود نمى‏شوى
كه براى من، به منزله هارون براى موسى باشى، جز در
پيامبرى؟ سوگند به آن‏كه جانم در دست اوست، تو در
روز قيامت با عصايت ـ كه از چوب تمشك است ـ،
كسانى را از حوض من مى‏رانى، آن گونه كه شتر غريبه را
از آب مى‏رانند. گويى كه جايگاه تو را نسبت به حوضم
مى‏بينم». ¹

ر.ك: ج 9، ص 455 (همسانى حقوق وى با پيامبر خدا در مسجد وى)
.

4 / 2 ـ 4

فتح خيبر

473.مناقب على بن أبى طالب ـ به نقل از جابر
بن عبد اللّه‏ ـ: چون على بن ابى‏طالب عليه السلام از فتح خيبر باز
آمد، پيامبر عليه السلام به او گفت: «اى على! اگر نبود [ بيم] اين كه
گروهى از امّتم، درباره تو چيزى را بگويند كه نصرانى‏ها
درباره عيسى عليه السلام گفتند، در حقّ تو سخنى مى‏گفتم كه بر
هيچ گروهى از مسلمانان نمى‏گذشتى، مگر آن‏كه خاك
زير پايت و باقى‏مانده آب وضويت را بر مى‏گرفتند و به
آن دو، شفا مى‏جستند؛ امّا تو را همين بس كه براى من...،
به منزله هارون براى موسى عليه السلام هستى، جز آن كه پيامبرى
پس از من نيست». ²

4 / 2 ـ 5

هنگام تعيين سرپرست براى دختر
حمزه

474.تاريخ دمشق ـ به نقل از عبد اللّه‏ بن جعفر
ـ: چون دختر حمزه به مدينه آمد، على عليه السلام و جعفر و
زيد، هر يك سرپرستى او را ادعا كردند. پيامبر خدا گفت:

1 -  تاريخ دمشق: 42/140/8525، و 42 / 139/8524،
المناقب: 109/116.

2 -  مناقب على بن أبى طالب: 237/285، المناقب:
158/188، و 129/143.