دانش نامه امیر المؤمنین علیه السلام بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ جلد 2

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

دانش نامه امیر المؤمنین علیه السلام بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ - جلد 2

مؤلفان: محمد محمدی ری شهری، محمدکاظم طباطبایی، محمود طباطبائی نژاد؛ مترجمان: عبدالهادی مسعودی، مهدی مهریزی، ابوالقاسم حسینی، جواد محدثی، محمدعلی سلطانی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

اختلافى را ديدم [و
حيرانم]. به چه فرمانم مى‏دهى؟ گفت: از اين دو چيز،
دست مكش: كتاب خدا و بزرگ [ما]، على بن ابى
طالب عليه السلام ؛ چرا كه شنيدم پيامبر خدا مى‏گويد: «اين (على)،
نخستين كسى است كه به من ايمان آورْد و نخستين كسى
است كه با من در روز قيامتْ مصافحه مى‏كند. او صدّيق
اكبر است و اوست فاروقى كه حق و باطل را از هم جدا
مى‏كند». 1

748.شرح نهج البلاغة ـ به نقل از ابو رافع ـ:
در ربذه 2 پيش
ابوذر آمدم تا از او خداحافظى كنم. چون خواستم
بازگردم، به من و مردم همراهم گفت: به زودى فتنه
مى‏شود. از خدا پروا كنيد و با بزرگ [ما]، على بن ابى
طالب عليه السلام ، باشيد و از او پيروى كنيد؛ چرا كه من شنيدم
پيامبر خدا به او مى‏گويد: «تو نخستين كسى هستى كه به
من ايمان آوردى و نخستين كسى هستى كه روز قيامت با
من مصافحه مى‏كنى. تويى صدّيق اكبر و تويى فاروقى كه
حق و باطل را از هم جدا مى‏كند. تو مهتر مؤمنانى ـ و
ثروت، مهتر كافران است ـ و تو برادر و وزير (دستْ‏يار)
منى و بهترين كسى كه پس از خود برجاى مى‏نهم، كه
دَين (وام) مرا ادا و وعده‏ام را وفا مى‏كنى». 3

749.كمال الدين ـ به نقل از عبد الرحمان بن
سمره ـ: گفتم: اى پيامبر خدا! مرا به راه نجات، هدايت
كن. گفت: «اى پسر سمره! چون تمايلاتْ مختلف شد و
آرا گوناگون گشت، با على بن ابى طالب باش، كه اوست
امام امّتم و پس از من جانشينم بر آنان. او فاروقى است
كه بدو، ميان حق و باطل، تميز مى‏دهند. هر كس از او
درخواست كند، اجابتش مى‏نمايد و هر كس از او
راهنمايى بخواهد، راهنمايى‏اش


1 - الأمالى، صدوق : 274/304، روضة الواعظين: 130، الأمالى،
طوسى: 250/444.

2 -  رَبَذه ، يكى از روستاهاى مدينه در نزديكى ذات عِرْق است
كه تا مدينه سه روزْ راه پياده فاصله دارد. (معجم البلدان: 3/24)

3 -  شرح نهج
البلاغة: 13/228، تاريخ دمشق: 42/42/8370، الأمالى، شجرى: 1/144.

/ 384