بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید
مولاى اوست. خدايا! هر كه او را دوست دارد، دوست بدار و هر كه دشمنش مىدارد، دشمنش بدار». 1 776.تفسير العيّاشى ـ به نقل از ابن عبّاس و جابر بن عبد اللّه ـ: خداى متعال، پيامبرش محمّد صلي الله عليه و آله را فرمان داد كه على عليه السلام را پيش چشم مردم، بلند كند تا از ولايتش آگاهشان سازد. پس پيامبر خدا ترسيد مردم بگويند كه او از پسر عمويش حمايت كرده است و در اين ماجرا بر او طغيان كنند. پس، خداوند به او وحى كرد: «اى پيامبر! آنچه را از سوى پروردگارت بر تو نازل شده، برسان و اگر چنين نكنى، رسالتش را نگزاردهاى و خداوند، تو را از [گزند [مردم حفظ مىكند». پس، پيامبر خدا در روز غدير خم به [ابلاغ] ولايت او برخاست. 2 777.تفسير الفخر الرازى ـ در ذيل گفته خداى متعال: «اى پيامبر! ابلاغ كن...» ـ: مفسّران در شأن نزول آيه وجوهى را ذكر كردهاند: ... وجه دهم: آيه در فضل على بن ابى طالب عليه السلام نازل شد و چون اين آيه نازل شد، پيامبر صلي الله عليه و آله دست او را گرفت و گفت: «هر كه من مولاى اويم، على مولاى اوست. خدايا! هر كه دوستش مىدارد، دوست و هر كه دشمنش مىدارد، دشمن بدار».پس عمَر، او را ديد و گفت: «اى پسر ابو طالب! بر تو مبارك باد! مولاى من و مولاى هر مرد و زن باايمان شدى».اين وجه، نظر ابن عبّاس و بَراء بن عازب و محمّد بن على [باقر عليه السلام [است. 3 با وجود ادله قانع كنندهاى كه درپى مىآيد، نظرات ديگرانى مثل فخر رازى قابل توجه نبوده و بى اساس است و براى مواجهه با فضائل امام على عليه السلام ساخته شده است. 1 - بشارة المصطفى: 243، الأمالى، شجرى: 1/145، مناقب آل أبى طالب: 3/21.2 - تفسير العيّاشى: 1/331/152.3 - تفسير الفخر الرازى: 12/52.
لطفا منتظر باشید ...
