دانش نامه امیر المؤمنین علیه السلام بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ جلد 2

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

دانش نامه امیر المؤمنین علیه السلام بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ - جلد 2

مؤلفان: محمد محمدی ری شهری، محمدکاظم طباطبایی، محمود طباطبائی نژاد؛ مترجمان: عبدالهادی مسعودی، مهدی مهریزی، ابوالقاسم حسینی، جواد محدثی، محمدعلی سلطانی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

براى على عليه السلام رقم
خورده است. از جمله اين آيات، آيه: «إِنَّمَا وَلِيُّكُمُ اللَّهُ
وَرَسُولُهُ وَالَّذِينَ ءَامَنُوا الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلَوةَ وَيُؤْتُونَ
الزَّكَوةَ وَهُمْ رَاكِعُونَ؛ 1 ولىّ شما، تنها
خداست و پيامبر او و كسانى كه ايمان آورده‏اند و نماز
مى‏خوانند و در حال ركوع، صدقه مى‏دهند» است كه هيچ
ترديدى در شأن نزول و انطباق قطعى آن بر على عليه السلام
نيست؛ چون او بود كه در ركوع نمازش، به مستمندى
«انگشتر» داد.

بسيارى از مفسّران و محدّثان، اين واقعه را گزارش
كرده و با صراحت، مصداق آن را على عليه السلام دانسته‏اند. 2گو
اين كه برخى از مفسّران، چون تلألؤ حق را برنتابيدند، به
توجيه‏ها و شبهه‏هاى شگفتى پناه جسته‏اند، تا مگر حق را
وارونه سازند. از جمله گفته‏اند: واژه «كسانى» جمع است
و نمى‏توان آن را بر على كه يك نفر است، انطباق داد. امّا
آنان فراموش كرده‏اند كه در ادبيات عرب، اين گونه
استعمال‏ها بسيار شايع است (كه براى تحليل، يا
انگيزه‏هاى ديگر، واژه جمع را به جاى مفرد به كار
مى‏برند). قرآن را بنگريد كه فرموده است:

«يَآ أَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُوا لاَتَتَّخِذُوا عَدُوِّى وَعَدُوَّكُمْ أَوْلِيَآءَ
تُلْقُونَ إِلَيْهِم بِالْمَوَدَّةِ وَقَدْ كَفَرُوا بِمَا جَآءَكُم مِّنَ الْحَقِّ
يُخْرِجُونَ الرَّسُولَ وَإِيَّاكُمْ أَن تُؤْمِنُوا بِاللَّهِ رَبِّكُمْ إِن كُنتُمْ
خَرَجْتُمْ جِهَادًا فِى سَبِيلِى وَابْتِغَآءَ مَرْضَاتِى تُسِرُّونَ
إِلَيْهِم بِالْمَوَدَّةِ وَأَنَا أَعْلَمُ بِمَآ أَخْفَيْتُمْ وَمَآ أَعْلَنتُمْ وَمَن يَفْعَلْهُ
مِنكُمْ فَقَدْ ضَلَّ سَوَآءَ السَّبِيلِ؛ 3اى
مؤمنان! اگر براى جهاد در راه من و طلب خشنودى من بيرون
آمده‏ايد، دشمن من و دشمن خودتان را دوست مگيريد كه به
آنها مهربانى كنيد، در حالى كه آنان به دين حقّى كه براى شما
آمده است، كفر ورزيدند و پيامبر و شما را به خاطر ايمان شما به
پروردگارتان آواره كردند. با آنان سَر و سِرّ دوستانه داريد و من
به آنچه پنهان مى‏داريد و آنچه آشكار مى‏داريد، آگاه‏ترم و هر
كس از شما چنين كند، بى‏گمان از راه راست، گم‏راه مى‏گردد».


1 -  مائده، آيه 55.

2 - 
ر.ك: ج 2، ص 187 (ولايت على، ولايت خدا و پيامبر است).

3 -  ممتحنه، آيه 1.

/ 384