دانش نامه امیر المؤمنین علیه السلام بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ جلد 3

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

دانش نامه امیر المؤمنین علیه السلام بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ - جلد 3

مؤلفان: محمد محمدی ری شهری، محمدکاظم طباطبایی، محمود طباطبائی نژاد؛ مترجمان: عبدالهادی مسعودی، مهدی مهریزی، ابوالقاسم حسینی، جواد محدثی، محمدعلی سلطانی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

ولى به ناچار [و براى حفظ اسلام،] با آنان در فرود و اوج، همگام و
همراه شدم؛ امّا يكى به كينه از من كناره گزيد و ديگرى به برادر زنش
گرويد و چيزهايى ديگر، تا اين كه سومى (عثمان) به پا خاست و خورد
و شكم را پر و تهى ساخت و خويشاوندانش به همراه او به خوردن و
بُردن مال خدا برخاستند و چون شتران، كه گياهِ بهار را مى‏خورند، آن را
بلعيدند، تا آن كه رشته‏هايش پنبه شد و كارهايش سبب قتلش گرديد و
پرخورى‏اش سرنگونش ساخت.

ناگهان با شگفتى ديدم كه مردم، به انبوهىِ يال كفتار، از هر سو به من
هجوم آورده‏اند، چندان كه حسن و حسين 1 پايمال شدند و دو پهلوى
جامه‏ام دريده گشت؛ [مردم [چون گله گوسفند، گرد مرا گرفتند.

آن گاه كه [بيعتشان را پذيرفتم و] به كار برخاستم، گروهى پيمان
شكستند و گروهى از دين بيرون رفتند و گروهى ستم، پيشه كردند.
گويى اين سخن خدا را نشنيده بودند كه مى‏فرمايد: «تِلْكَ الدَّارُ الاْءَخِرَةُ
نَجْعَلُهَا لِلَّذِينَ لاَيُرِيدُونَ عُلُوًّا فِى الاْءَرْضِ وَلاَ فَسَادًا وَالْعَاقِبَةُ لِلْمُتَّقِينَ؛ 2
اين سراى آخرت، از آنِ كسانى است كه برترى نمى‏جويند و راه
تبهكارى نمى‏پويند؛ و فرجام [نيك]، از آنِ پرهيزگاران است»!

آرى؛ به خدا سوگند، آن را شنيدند و فهميدند؛ ليكن دنيا در ديده‏شان
زيبا آمد و زينت‏هاى آن، آنها را فريفت.

هان! سوگند به خدايى كه دانه را شكافت و انسان را آفريد، اگر حضور
بيعت‏كنندگان نبود و وجود ياوران، حجّت را بر من تمام نمى‏كرد و
[نيز [اگر خداوند از عالِمان، پيمان نگرفته بود كه شكمبارگىِ ستمگر و
گرسنگى ستمديده را بر نتابند، افسار خلافت را بر گُرده‏اش مى‏انداختم
و پايانش را چون آغازش


1 -  واژه «حَسَنان» كه در اين جا به
«حسن و حسين» ترجمه شد، به گونه‏هاى ديگرى نيز خوانده و ترجمه شده است. ر.ك:
ترجمه استاد سيّد جعفر شهيدى از نهج البلاغة.

2 -  قصص، آيه 83 .

/ 325