دانش نامه امیر المؤمنین علیه السلام بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ جلد 3

سزاوارترين مردم به اين امر (حكومت) هستند و در اين امر، جز
ستمكار، با آنان به كشمكش برنمى‏خيزد. ¹

2 . پس از پايان يافتن جريان سقيفه، امام على عليه السلام از كسانى كه در
سقيفه حاضر بودند، در مورد استدلال دو طرف (انصار و قريش)،
سؤال كرد و سپس ايشان را به تأمّل در استدلال آنان (به اين كه آنان
شجره پيامبر صلي الله عليه و آله اند) رهنمايى نمود:

«قريش چه گفتند؟». پاسخ دادند كه: حجّت آوردند كه شجره (و از
خاندان) پيامبرند. گفت: «به شجره احتجاج كردند و ثمره (اهل بيت) را تباه
ساختند». ²
3 . شعرى كه سيّد رضى در نهج البلاغة و خصائص الأئمّة نقل كرده و
آن را مضمون كلام على عليه السلام [در خطاب به خليفه] دانسته، نشانگر اين
است كه مهاجران، به «قرابت (خويشاوندى با پيامبر خدا)» استدلال
كرده‏اند و در برابر آنها، امام عليه السلام به «اقربيّت (نزديك‏ترينْ خويش
بودن)»:

*و اگر بر مدّعيان، به خويشاوندى‏ات احتجاج كردى

*
ديگران از تو به پيامبر، نزديك‏تر و سزاوارتر بودند.

4 . على عليه السلام در توضيح جريان سقيفه مى‏گويد:

قريش گفتند: امير بايد از ما باشد. و انصار گفتند: بايد از ما باشد. قريش
گفتند: محمّد، پيامبر خدا، از ماست؛ پس ما به اين امر، سزاوارتريم. پس،
انصار پذيرفتند و اين حق را براى آنان شناختند و ولايت و قدرت را به
ايشان سپردند. پس اگر قريش به سبب پيوند با محمّد صلي الله عليه و آله ، سزاوار آن شدند،
آن كس كه به محمّد صلي الله عليه و آله نزديك‏تر است، از همه آنان سزاوارتر خواهد بود.
³
نيز در نامه 28 نهج البلاغة در اين زمينه آمده است:

1 -  تاريخ الطبرى: 3/220، الكامل فى
التاريخ: 2 / 13، الإمامة و السياسة: 1/24 .

2 -  نهج‏البلاغة: خطبه 67، خصائص الأئمّة: 86 .

3 - وقعة صفّين: 91، شرح نهج البلاغة: 15/78 .