دانش نامه امیر المؤمنین علیه السلام بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ جلد 3

1 / 19

جايگاه امام در حكومت

1023 .تاريخ اليعقوبى: ابو بكر تصميم به جنگ با روم گرفت. از اين
رو با گروهى از اصحاب پيامبر خدا مشورت كرد. برخى مخالفت و
برخى موافقت نمودند. [سپس [با على بن ابى طالب عليه السلام مشورت كرد و
او موافقت نمود و گفت: اگر اقدام كنى، پيروز مى‏شوى.

ابو بكر گفت: «به خير، بشارت دادى» و در ميان مردم به سخنرانى
ايستاد و به آنان فرمان داد كه ساز و برگ سفر به سوى روم را آماده
سازند؛ امّا مردمْ ساكت ماندند.

عمر برخاست و گفت: "«لَوْ كَانَ عَرَضًا قَرِيبًا وَسَفَرًا قَاصِدًا؛ ¹ اگر متاعى نزديك و سفرى كوتاه بود» ² ،
مى‏پذيرفتيد!".

عمرو بن سعيد برخاست و گفت: براى ما، منافقان را مَثَل مى‏زنى، اى
ابن خطّاب؟ چه چيزْ تو را از [آماده شدن براى] آنچه بر ما عيب گرفتى،
باز مى‏دارد؟ ³

1024 .الفتوح ـ پس از ذكر ارتداد اشعث و تصميم ابو بكر به
فرستادن امام على عليه السلام به پيكار با او ـ: عمر [خطاب به ابو بكر] گفت:
مى‏ترسم كه از پيكار با آن قوم، خوددارى ورزد و با آنان نجنگد، و اگر
خوددارى ورزد، كس ديگرى را نمى‏يابى كه به سوى آنها برود، مگر با
اجبار و اكراه. پس، على را وا گذار تا نزد تو در مدينه باشد، كه تو از او و
مشورتش بى‏نياز نيستى. ⁴

1 -  توبه، آيه
42 .

2 -  برگرفته از آيه 42 از سوره
توبه است كه سستى منافقان را در عزيمت به جنگ، نكوهش مى‏كند.

3 -  تاريخ اليعقوبى: 2/132 . نيز، ر . ك: الفتوح: 1/80 .

4 -  الفتوح: 1/57، الردّة: 197 .