دانش نامه امیر المؤمنین علیه السلام بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ جلد 4

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

دانش نامه امیر المؤمنین علیه السلام بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ - جلد 4

مؤلفان: محمد محمدی ری شهری، محمدکاظم طباطبایی، محمود طباطبائی نژاد؛ مترجمان: عبدالهادی مسعودی، مهدی مهریزی، ابوالقاسم حسینی، جواد محدثی، محمدعلی سلطانی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

درآمده‏اند، جدا سازم و به شوهرانشان بازگردانم، و احكام خدا را درباره
اين زنان، جارى سازم، فرزندان تَغْلَب 1 را به اسارت گيرم، و زمين‏هاى تقسيمى
خيبر را بازگردانم، ديوان‏هاى بخشش را از ميان بَرم و مانند زمان پيامبر خدا به
مساوات رفتار كنم و از گردش اموال در ميان ثروتمندان مانع شوم، ماليات بر
زمين را براندازم و در ازدواج‏ها به برابرى حكم كنم، و خمس پيامبر را چنان‏كه
خداوندنازل فرموده وواجب نموده، به اجرا گذارم، مسجد پيامبر را به
حالت گذشته‏اش برگردانم، و درهاى گشوده شده را ببندم، و درهاى مسدود
شده را باز كنم، و مسح بر كفش‏ها را حرام سازم، بر نوشيدن شرابِ كشمش،
حد جارى سازم، و دو متعه را حلال گردانم، و [تعداد] تكبير نماز بر مردگان را
پنج سازم، و مردم را وادارم كه «بسم اللّه‏ الرحمن الرحيم» را در قرائت نماز،
بلند ادا كنند، و آنان را كه پيامبر خدا خارج كرده بود و اكنون با پيامبر خدا داخل
مسجد شده‏اند، بيرون بَرم و آنان را كه پس از پيامبر خدا بيرون برده شده و
رسول خدا آنها را داخل كرده بود، داخل سازم، و مردم را بر حكم قرآن و
طلاقِ بر پايه سنّت، وادارم، و تمام ماليات‏هاى دينى (صدقات) را با
صورت‏هاى متنوّع و اندازه‏هايش گردآورى كنم، و وضو، غسل و نماز را به
زمان و جايگاه اوّليه و احكام شرعى‏اش برگردانم، و مردمان نجران را به
منزل‏هايشان بازگردانم، و رفتار با اسيران فارس و ساير ملّيت‏ها را بر پايه كتاب
خدا و سنّت پيامبر خدا باز گردانم، آن‏گاه مردم از اطرافم پراكنده شوند.

سوگند به خداوند كه به مردم، دستور دادم كه در ماه رمضان، جز نمازهاى
واجب را به جماعت نخوانند، و آنان را آگاه كردم كه جماعت در نمازهاى
مستحبّى، بدعت است. ناگهان، گروهى از لشكر كه به همراه من در نبرد بودند،


آنان اهل ذمّه نبودند، از اين رو، اسير گرفتن
آنان روا بود. در زمان عمر، وى با آنان مصالحه كرد كه از جزيه معاف شوند و زكات را دو برابر
بپردازند (مرآة العقول، ج 25، ص 134). (م)

/ 369