5. گزينش كارگزاران شايسته و توانمند - دانش نامه امیر المؤمنین علیه السلام بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ جلد 4

بدانيد كه در آن (قرآن)، دانش آينده و گزارش گذشته است؛ درمان دردها و
[برقراركننده] نظم ميان شماست.

و مكرّر به كارگزاران، توصيه مى‏كرد كه در انضباط ادارى بكوشند و نظم در
امور را فراموش نكنند و آنچه را بايد انجام دهند، در زمان‏هاى مقرّر سامان
دهند و لحظه‏ها را با بى‏نظمى و به هم ريختگى تباه نسازند.

5. گزينش كارگزاران شايسته و توانمند

كارگزاران، بازوان اجرايى حاكمان، و عاملان اقامه عدل و بسط قانون در
جامعه هستند. شايستگى، توانمندى، استوارگامى، و سلامت رفتارى آنان،
بى‏گمان، مهم‏ترين نقش را در سامان‏يابى جامعه در ابعاد مختلف خواهد
داشت. از اين رو، در نگاه على عليه السلام ، در گزينش كارگزاران، فقط شايستگى‏ها
بايد حاكم باشد، و نه وابستگى‏ها. «شايسته سالارى»، اصلِ اساسى گزينش در
سياست علوى است. صلاحيت اخلاقى، اصالت خانوادگى، تخصّص و
توانايى، بايد معيار گزينش باشد، نه وابستگى‏هاى سببى، نَسَبى، جناحى و
مسلكى، آن‏هم با پيرايه سياسى‏اش.

بر اساس آموزه‏هاى امام، مديران و مسئولان، در نظام اسلامى حق ندارند
مناصب دولتى را بر اساس وابستگى‏هاى خانوادگى و يا سياسى تقسيم كنند.
آنها حق ندارند كارهاى مردم را به كسانى بسپُرند كه اصالت خانوادگى ندارند؛
حق ندارند كسانى را بر كار بگمارند كه از مكرمت‏هاىِ اخلاقى و خوى نيكو
به دورند؛ حق ندارند از كسانى كه توانايى لازم را ندارند و از تخصّص بايسته
و نشاط مطلوب برخوردار نيستند، در امور اجرايى بهره گيرند. كارگزارى،
امانت است و جز به امين نبايد سپرده شود.

6. تأمين نيازهاى اقتصادى كارگزاران

امام بر اين باور بوده كه كارگزاران، بايد از حقوق مادّى كافى برخوردار
باشند. از