الف ـ پرهيز از آغاز كردن پيكار - دانش نامه امیر المؤمنین علیه السلام بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ جلد 4

آن‏گاه از اسبش پايين پريد و آن را پى كرد وگفت: اين،
خصلتى است كه گمان نمى‏كردم يكى از عرب‏ها مرا بدان
وادار نمايد.

آن‏گاه [كارزار را [شروع كرد و با شمشير بر سرِ على عليه السلام
زد. اميرمؤمنان، خود را در پناه سپرش گرفت؛ اما
[شمشير [سپر را بُريد و بر سرش نشست.

على عليه السلام بدو فرمود: «اى عمرو! آيا تو را بس نيست كه با
تو كارزار مى‏كنم و تو جنگاور عرب هستى كه از ياورْ
كمك گرفتى؟».

عمرو به پشت سرش نگاه كرد. اميرمؤمنان، به سرعت
ضربه‏اى بر دو ساقش فرود آورد و هر دو را قطع كرد.
گَرد و غبارى از ميان آنان بلند شد.

منافقان گفتند: على بن ابى طالب، كشته شد.

سپس گَرد و غبار خوابيد و نگاه كردند. در اين هنگام،
امير مؤمنان را بر روى سينه عمرو ديدند كه ريش او را
گرفته و مى‏خواهد سر او را از تن جدا كند. سپس سرش
را بُريد و آن را گرفت و به سوى پيامبر خدا آمد، در حالى
كه بر اثر ضربتِ عمرو، خون از سرش جارى بود و از
شمشيرش خون مى‏چكيد، و در حالى كه سرِ عمرو در
دستش بود، چنين رجز مى‏خواند:

*«من، على و پسر عبدالمطّلبم

*
مرگ براى جوانمرد، از فرار بهتر است».

آن‏گاه پيامبر خدا فرمود: «اى على! بر او نيرنگ
كردى؟».

گفت: بلى اى پيامبر خدا! جنگ، نيرنگ است. ¹

9 / 6

اخلاق جنگ

الف ـ پرهيز از آغاز كردن پيكار

1788.تاريخ الطبرى ـ به نقل از جندب ازدى ـ: به
درستى كه در هر جا كه با

تفسير
القمّى: 2/183، بحارالأنوار: 20/226.