بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید
دشمن برخورد مىكرديم، على عليه السلام به ما فرمان مىداد و مىفرمود: «با آنان پيكار مكنيد تا آنكه آنان شروع كنند، كه شما بحمداللّه حجّت داريد و رها ساختن آنان كه [نبردِ با شما را [آغاز كنند، حجّتى ديگر است براى شما. پس هرگاه با آنان پيكار كرديد و آنان را شكست داديد، پشتكرده به جنگ را مكشيد، مجروحان را به قتل نرسانيد، پردهدرى مكنيد، كشتهها را مُثله نكنيد، وقتى به سراپرده دشمن رسيديد، پردهدرى نكنيد، و بدون اجازه برخانهاى وارد نشويد، چيزى از آنان مَسِتانيد، مگر آنچه در لشكرگاه يافتيد، و زنى را با آزار، به هيجان نياوريد، گرچه به ناموس شما دشنام دهد و به فرماندهان و نيكان شما فحش گويد؛ چرا كه [زنان]، داراى نيرو و توانى كم و ضعيف النفساند. 1 1789.امام على عليه السلام ـ در نامهاش به مالك اشتر، پيش از رُخداد صفّين ـ : بپرهيز از اينكه با اين گروه، نبرد را آغاز كنى، مگر آنكه آنان آغاز كنند، تا اينكه با آنان رو در رو شوى و سخن آنان را بشنوى؛ و بدىهاى آنان، تو را به نبرد وا ندارد، قبل از دعوت آنان [به هدايت [و مكرّر، راه بهانهجويى را بر آنان بستن. 2 1790.امام على عليه السلام ـ از سفارش وى به لشكرش پيش از رو در رويى با دشمن در صفّين ـ : با آنان كارزار مكنيد، تا آنكه آغاز كنند؛ چرا كه شما بحمداللّه، حجّت داريد، و رها ساختن آنان كه [جنگ با] شما را آغاز كنند، حجّت ديگرى است به سود شما و بر زيان آنها. وقتى به خواست خدا شكست خوردند، پشتكرده به جنگ را مكشيد، و به كسى كه ناتوان است، آسيب مرسانيد و زخمى را از پا در مياوريد. 3 1 - تاريخ الطبرى: 5/10، الكامل فى التاريخ: 2/370، الفتوح: 3/32 . 2 - وقعة صفّين: 153، بحارالأنوار: 32/414/374. 3 - نهجالبلاغة: نامه 14، وقعة صفّين: 203.
لطفا منتظر باشید ...
