لطفا منتظر باشید ...
سازيم.
3. توسعه آزادىهاى مشروع و سازنده
آزادى، نخستين گام در راه تحقّق عدالت و گسترش احترام به حقوق مردماست؛ امّا آزادى سازنده، نه ويرانگر؛ آزادى از بندهاى درونى و برونى و به
تعبير قرآن كريم، رهايى از «إصْر»:«وَيَضَعُ عَنْهُمْ إِصْرَهُمْ وَالأَْغْلَالَ الَّتِى كَانَتْ عَلَيْهِمْ»؛ 1 و از [دوش] آنان قيد و بندهايى را كه بر ايشان بوده است، بر مىدارد.رسولان الهى، مبشّران آزادى بودند و داعيهداران آزادگى. على عليه السلام ، فلسفه بعثت
را رهاسازى انسان از كمند بندگان و رساندن آنان به اوج عزّت، و عبادت الهى
دانسته است:إنَّ اللّهَ ـ تَبارَكَ و تعالى ـ بَعَثَ مُحَمّداً صلي الله عليه و آله لِيُخرِجَ عِبادَهُ مِن عِبادَةِ عِبادِهِ إلى عِبادَتِهِ...
و مِن وِلايَةِ عِبادِهِ إلى وِلايَتِهِ. 2
خداوند، ـ تبارك و تعالى ـ محمد صلي الله عليه و آله را بر انگيخت تا بندگانش را از بندگى بندگان، به
سوى بندگى خود، بيرون بَرَد... و آنان را از ولايت بندگان، به سوى بندگى خود
بكشاند.براساس آموزههاى مكتب علوى، همه انسانها آزادند و هرگز نبايد در كمند
بردهدارى و بردهآفرينى ديگران، قرار گيرند. روشن است كه آنچه انسان را به
بردگى ابرقدرتها مىافكند و او را در كمند بندگى ديگران وا مىنهد، اسارت
درونى او در كمند هواها و هوسهاست. آنكه از درون آزاد شده و كمند
هوس را بريده و بندگى خداوند را پذيرفته است و شأن خود را فراتر از آن
يافته كه در چنبر اطاعت كسى
1 - اعراف، آيه 157.2 - ر.ك: ص 272، ح 1585.
