شوند. امام مىفرمايد: مردم، غالباً رنج كشيدهاند، درد ديدهاند و بر آنها ستم روا
شده است. بدين جهت، اگر فرصتى براى واگويى دردها و رنجها پيدا كنند،
شايد به درشتى سخن بگويند. لذا به كارگزاران خويش سفارش مىكند تا لحن
درشت و گاه كَجخُلقىها و تلخىها و برخوردهاى ناصواب مردم را تحمّل
كنند، هرگز در برخورد با آنان، خشم نگيرند، با چهرهاى خندان و كلامى
مهربان با مردم برخورد كنند، و اگر بر لغزشهايى از مردمانْ آگاه شدند كه در
پنهان و به دور از ديده مردمْ انجام دادهاند، در مورد آنها تفحّص نكنند.امام على عليه السلام مىكوشيد كه پيوند مردم با حكومت، روشن، شفّاف و به دور از
ابهام باشد. از اين رو، به كارگزاران سفارش مىكرد تا با تلاش و صداقت،
زمينههاىِ سوءظن مردم به حكومت را بزدايند، و اگر غوغاسالارانى با
جوسازى، كارگزاران را به تجاوز به حقوق مردمْ متّهم كردند، سعى كنند كه با
برخورد روياروى و صادقانه و توضيح و تشريحهاى شفّاف، دلايل اقدامات
خود را روشن كنند و هرگز در ذهن مردمان، درباره حكومت، ابهامى باقى
نگذارند، و اين همه، نشانِ ارج و عظمت مردم است در ديدگاه على عليه السلام .
5. حمايت از ستمديدگان
امام على عليه السلام ، ستاندن داد مظلوم از ظالم را «پيمان الهى» مىداند. پس بر يارىمظلوم، تأكيد مىكند و بر ستيز با ظالم، پاى مىفشارد. يارىرسانى مظلومان و
ستيزندگى با ظالمان، از جمله آخرين وصيّتهاى او به امام حسن و امام
حسين عليهما السلام و تمام كسانى است كه در گذرگاه زمان، وصيّت امام را مىشنوند.على عليه السلام ، از هر فرصتى براى گسترش فرهنگ ستمستيزى و حمايت از
ستمديدگان، بهره مىگرفت و از مردم، براى اصلاح اجتماع و پيوندهاى
اجتماعى و