در نوشتارى بنويسد و در «بيت القصص (صندوق شكايات)» بيفكند. گويا اين
كار در تاريخ، اوّلين گام در جهت مرتبط ساختن مردم با هيئت حاكم
است.
7. تلاش براى همدلى و وحدت جامعه
پيشوا، نقطه اتصالجريانهاىِ موجود در جامعه است ورهبرى، محورتلاشها، حركتها و نشاطها. وجود انديشهها، گرايشها و جريانهاى
مختلف در جامعه، امرى طبيعى است و تصوّر وحدت در انديشهها و
آرمانها، در همه قشرهاى جامعه و همه لايههاى اجتماع، تصوّرى بس
نادرست و غير واقعى است. از اين رو، جريانها، گروهها و دارندگان
انديشههاى مختلف، براى رهانيدن جامعه از تفرقه، بايد راههاى
وحدتآفرينى را بجويند و در ضمن تأكيد بر تكثّر انديشه، همسويى در
آرمانهاى والا را از دست ندهند. رهبرى، بزرگترين نقش را در اين زمينه
بازى مىكند. على عليه السلام ، بر لزوم اتّحاد و همدلى در جامعه، بسى تأكيد كرده
است.آن بزرگوار، اتّحاد را ضامن بقاى حكومتها، و اختلاف را عامل سقوط
دولتها مىداند و از اين رو، بسيار بر آن، تأكيد مىورزد. بخشهايى از «خطبه
قاصعه»، از جمله موارد درسآموز و تنّبهآفرين آموزههاى حكومت علوى
است. در شناخت ريشههاى اختلافها و چگونگى دست يافتن به وحدت و
همدلى، او خود نيز در اين جهت، بيشترين تلاش را مىكرد و از حقوق مسلّم
خود، چشم مىپوشيد تا جامعه در آتش اختلاف نسوزد و مىفرمود:لَيسَ رَجُلٌ ـ فَاعلَم ـ أحرَصَ عَلى جَماعَةِ اُمَّةِ مُحَمَّدٍ صلي الله عليه و آله و أُلفَتِها مِنّي. 1
هيچ كس بر اجتماع (و الفت) امّت محمّد، از من حريصتر نيست.
ر.ك: ص
286، ح 1637.