2. تشكيل نيروى مخصوص - دانش نامه امیر المؤمنین علیه السلام بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ جلد 4

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

دانش نامه امیر المؤمنین علیه السلام بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ - جلد 4

مؤلفان: محمد محمدی ری شهری، محمدکاظم طباطبایی، محمود طباطبائی نژاد؛ مترجمان: عبدالهادی مسعودی، مهدی مهریزی، ابوالقاسم حسینی، جواد محدثی، محمدعلی سلطانی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

2. تشكيل نيروى مخصوص

نيروها گرچه در يك جبهه و با يك آهنگ باشند، ليكن به لحاظ روحى و
سطح آگاهى و حدّ و حدود توانايى و فداكارى، يكسان نخواهند بود.
صحنه‏هاى رويارويى نيز يكسان نيست وهر صحنه‏اى را مردانى ورزم‏آورانى
مناسب وشايسته، لازم است و بر اين اساس، يكى از برجسته‏ترين نكات در
سياست‏هاى جنگى على عليه السلام ، تشكيل سپاه مخصوص است 1 كه امام، به آنان عنوان «شُرطَة الخميس (نيروهاى
ويژه)» داده بود.

پيراسته‏ترين، فداكارترين و رزم‏آورترين نيروهاى على عليه السلام ، در «شرطة
الخميس» سازماندهى شده بودند. اين نيرو، كارآيى شگفت و شگرفى داشت
و امام، هماره از آنان، براى اهداف ويژه و صحنه‏هاى خاص، بهره مى‏گرفت.
امام على عليه السلام در خطبه‏اى خطاب به آنان فرموده است:

أنتُمُ الأَنصارُ عَلَى الحَقِّ، وَ الإخوانُ في الدِّينِ، وَالجُنَنُ يَومَ البَأسِ، وَالبِطانَةُ دونَ
النّاسِ، بِكُم أضرِبُ المُدبِرَ، و أرجو طاعَةَ المُقبِلِ، فَأَعينونى بِمُناصَحَةٍ خَلِيَّةٍ مِنَ
الغَشِّ، سَليمَةٍ مِنَ الرَّيبِ فَوَاللّه‏ِ إنّي لاَءَولَى النّاسِ بِالنّاسِ. 2

شماييد يارانِ حق، و برادران دينى، و سپرها در روزگار بلا و سختى، و مَحرم‏هايى
جداى از ديگر مردمان. به كمك شما پشت كننده‏ها را مى‏زنم و پيروى روى‏آوردگان را
اميد دارم. پس مرا يارى كنيد با خيرخواهىِ تهى از دغلى و سالم از دورى جويى كه به
خدا سوگند، من از مردمان بر آنها سزاوارترم.

شرطة الخميس، به تعبير امروز، «اصولگرايان» و «حزب اللهى‏ها»ى خردمند و
كاردانِ كنار امام بودند كه هم به موقع، انتقاد مى‏كردند و ديدگاه‏هاىِ خود را
درباره


1 -  ر.ك: ص 332، ح
1759 وص 333، ح 1762.

2 - نهج البلاغة: خطبه 118.

/ 369