بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید
سپس مردم به من روى آوردند ـ در حالى كه از كارهاشان كناره گرفته بودم ـ و گفتند: بيعت ما را بپذير. من از پذيرش بيعتشان سر باز زدم. ديگر بار به من گفتند: بيعت ما را بپذير كه همانا اين امّت ، جز به حكومت تو خشنود نمىشوند و بيم داريم كه اگر نپذيرى، مردم پراكنده شوند. پس بيعت ايشان را پذيرفتم و تنها دو چيز مرا پروا مىداد: جدا شدنِ آن دو مرد (طلحه و زبير) كه با من بيعت كردند و بعد پيمان شكستند؛ و نيز مخالفتِ معاويه كه خداوند نه پيشينه ديندارى به او بخشيده و نه پيشينيانى دارد كه به راستى اسلام آورده باشند؛ آزاد شدهاى است فرزند آزاد شده و حزبى است در شمارِ يكى از آن احزاب. 1 او و پدرش همواره با خداى و پيامبرش و مسلمانان دشمنى ورزيدند تا آنگاه كه به اكراه اسلام آوردند.پس جاى شگفتى نيست جز از اين كه همراه او با من مخالفت كرديد و از او فرمان بُرديد و خاندان پيامبر خود را رها كرديد؛ همانان را كه شايسته نيست از ايشان جدا شويد و با آنان مخالفت ورزيد و هيچيك از مردم را با آنان برابر شماريد.هَلا كه من شما را به كتاب خدا و سنّت پيامبرش و ميراندنِ باطل و زنده كردنِ نشانههاى دين، فرا مىخوانم. اين سخن خويش را مىگويم و براى خود و شما و هر مرد و زن مؤمن و مسلمان، آمرزش مىخواهم».آن دو گفتند: گواهى بده كه عثمان، مظلومانه كشته شد.على عليه السلام به آن دو گفت: «من نه مىگويم او مظلومانه كشته شد و نه مىگويم ظالم بود كه به قتل رسيد».گفتند: هر كه نپندارد عثمان مظلومانه كشته شده، ما از او بيزاريم. سپس برخاستند و بازگشتند.على عليه السلام تلاوت كرد: «إِنَّكَ لاَتُسْمِعُ الْمَوْتَى وَلاَتُسْمِعُ الصُّمَّ الدُّعَآءَ إِذَا وَلَّوْا اشاره است به سپاهيان همپيمان براى جنگ با مسلمانان كه در سوره احزاب از آنان سخن رفته است. (م)
لطفا منتظر باشید ...
