بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید
بار خدايا! به تو شكايت مىآوريم از نبودِ پيامبرمان و پُر شمارىِ دشمنمان و پراكندگىِ آرمانهامان."رَبَّنَا افْتَحْ بَيْنَنَا وَبَيْنَ قَوْمِنَا بِالْحَقِّ وَأَنتَ خَيْرُ الْفَاتِحِينَ؛ 1 اى پروردگار ما! ميان ما و قوممان، به حق راهى بگشا، كه تو بهترينِ گشايندگانى". » سپس گفت: « به بركت خدا پيش رويد». و آنگاه ندا داد: «كلمه تقوا اين است: لا إله إلاّ اللّه و اللّه أكبر!». 2 2568.امام صادق عليه السلام : روز غرّش، آنگاه كه بر دوستان على عليه السلام كار سخت شد، وى «دعاى غُصّه» را خواند؛ همان دعايى كه هر كه به گاه اندوه و غم آن را بخواند، خداوند از آن نجاتش مىدهد. و آن دعا اين است:«بار خدايا! آنچه را مايه خشم توست، براى من دوستداشتنى نساز و آنچه را دوست مىدارى، برايم دشمنداشتنى مكن. بار خدايا! به تو پناه مىبرم از اين كه به مايه خشم تو خشنود شوم يا بر مايه خشنودىِ تو خشم آورم يا به قضاى تو تن نسپارم يا گفتار تو را وا گذارم يا خيرخواهِ دشمنانت باشم و يا از فرمان تو درباره ايشان، سر باز زنم.بار خدايا! هر كارى يا گفتارى كه مرا به خشنودىات نزديك سازد يا از خشمت دور گردانَد، مرا بر آن پايدار و به آن وادار ساز، اى مهربانترين مهربانان!بار خدايا! زبانى ذكرگو، دلى سپاسگزار، يقينى راستين، ايمانى ناب، و پيكرى فروتن از تو مىخواهم. دوستى خودت را روزىام گردان و بيم از خويش را در دلم جاى دِه!بار خدايا! اگر به من مهر ورزى، به تو نيكْ گمان مىشوم و اگر عذابم كنى، آن را به ستم و بيدار و گناه و زيادهروىِ خود در كارم، نسبت مىدهم. پس اگر 1 - اعراف، آيه 89.2 - وقعة صفّين: 477، بحارالأنوار: 32/528/445، شرح نهجالبلاغة: 2/210.
لطفا منتظر باشید ...
