بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید
و بعد از مناظره امام عليه السلام با آنها، فرياد كشيدند كه: با آنان روبهرو نشويد و گفتگو نكنيد. 1 و چون احتجاج استوار ابن عبّاس را شنيدند كه با تكيه بر قرآن، راههاى بهانهجويى را بر آنها بسته بود، فرياد زدند:لا تَجعَلُوا احتِجاجَ قُرَيشٍ حُجَّةً عَلَيكُم؛ فَإِنَّ هذا مِنَ القَومِ الَّذينَ قالَ اللّهُ فيهِم 2 «بَلْ هُمْ قَوْمٌ خَصِمُونَ». 3 دليلآورىِ قريش را، حجتى بر ضدّ خويش نسازيد! اين مرد از كسانى است كه خداى در باره ايشان فرموده است: «بَلْ هُمْ قَوْمٌ خَصِمُونَ؛ بلكه آنان مردمى ستيزه جويند».و در گفتگويى ديگر چون پاسخهاى محكم ابن عبّاس را شنيدند و از پاسخ واماندند، فرياد برآوردند كه:أمسِك عَنّا غَربَ لِسانِكَ يَابنَ عَبّاسٍ! فَإِنَّهُ طَلِقٌ ذَلِقٌ غَوّاصٌ عَلى مَوضِعِ الحُجَّةِ.اى ابن عبّاس! تيزىِ زبان خود را از ما وا گير، كه بسيار تيز است و به گاه استدلال، به اعماق نفوذ مىكند.بدينسان، خوارج و به ديگر عنوان: «قُرّاء» و يا همان «متعمّقان در دين»، در كمند سطحىنگرى و تندروى و جهل و لجاجت خويش ماندند و در جامعه اسلامى بسى تباهى آفريدند. 1 - ر. ك: ح 2715.2 - الكامل: 3 / 1079. نيز، ر. ك: ح 2674.3 - زخرف، آيه 58.
لطفا منتظر باشید ...
