فصل سوم: حركت مارقين به سوى نهروان1
3 / 1
آغازِ گسستگى
2667.تاريخ الطبرى ـ به نقل از عمارة بن ربيعه، در بيانويژگىهاى سپاه امام عليه السلام ـ: ايشان همراه على عليه السلام به سوى صِفّين روان
شدند، حال آن كه به هم مهر و دوستى مىورزيدند؛ و در حالى
بازگشتند كه به يكديگر خشم و دشمنى ابراز مىكردند. هنوز در
اردوگاه خويش به صفّين بودند كه ماجراى داورى ميانشان پراكنده شد
و در حالى روى در مسير نهادند كه در طول راه با هم جدال مىكردند و
يكديگر را دشنام مىدادند و با تازيانه بر هم ضربه مىزدند.
خوارج مىگفتند: اى دشمنان خدا! در كار خداى به سازش و
داورى تن داديد.
ديگران مىگفتند: شما از امام ما گسستيد و جماعتمان را
پراكنديد.
چون على عليه السلام به كوفه درآمد، اينان با وى در نيامدندو به حَروراء
رفتند و دوازده هزار تن از ايشان در آنجا فرود آمدند و منادىشان ندا
در داد: پيشواى جنگ، شَبَث بن رِبعى تميمى و پيشواى نماز، عبداللّه بن
كَوّاء يَشكُرى است و پس از پيروزى،
براى آگاهى بيشتر در خصوص اين فصل، به نقشه
پايان كتاب مراجعه شود.