دانش نامه امیر المؤمنین علیه السلام بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ جلد 6

پس، از فرمان من سرپيچيديد و خِردورزى را كنار نهاديد و
نافرمانى‏ام كرديد، چندان كه به داورى تن دادم؛ و از آن دو داور، پيمان و
ميثاق ستاندم و فرمانشان دادم كه آنچه را قرآن زنده داشته، زنده دارند و
آنچه را قرآن ميرانده، بميرانند؛ امّا از فرمانم سرْ باز زدند و به خواهش
نَفْس رفتار كردند. از اين رو، ما بر همان امر نخستين هستيم. پس به
كجا روانيد و كجا به سرگشتگى كشانده مى‏شويد؟».

خطيبِ خوارج گفت: امّا بعد؛ اى على! آن‏گاه كه ما به داورى روى
آورديم، مرتكب كفر شديم. پس اگر تو نيز همانند ما توبه كنى، ما با
تو و از توايم؛ و اگر خوددارى كنى، ما يكْ‏پارچه با تو به جنگ
برمى‏خيزيم، كه همانا خداوند، خيانت‏پيشگان را دوست نمى‏دارد.

على عليه السلام گفت: «تندبادى شما را فراگيرد و از شما هيچ‏كس باقى
نمانَد! آيا پس از ايمان آوردنم به خدا و جهادم در راه او و هجرتم همراه
پيامبر خدا، به كفر اقرار كنم؟! اگر چنين كنم، به گم‏راهى در مى‏افتم و از
رهيافتگان نيستم. امّا به جماعتى سبُكْ مغز و بى‏خِرَد، مبتلا شده‏ام، و
خداست آن كه از او يارى مى‏توان خواست». ¹

6 / 3

برافراشتن پرچم اَمان

2719.تاريخ الطبرى ـبه نقل از ابوسَلَمه زُهْرى‏ـ: على عليه السلام ، پرچم
اَمان را به دست ابو ايّوب برافراشت. ابو ايّوب، آنان را ندا داد: هر يك از
شما كه دست به قتل نزده و متعرّضِ كسان نشده باشد و زير اين پرچم
آيد، در امان است؛ و هر كه از شما به كوفه يا مدائن روان شود و از اين
جماعت جدا گردد، نيز در امان است. پس از آن كه به قاتلان
برادرانمان از ميان شما دست يابيم، ما را نيازى به ريختن خون شما
نيست.

الأخبار الموفّقيّات:
325/181.