دانش نامه امیر المؤمنین علیه السلام بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ جلد 6

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

دانش نامه امیر المؤمنین علیه السلام بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ - جلد 6

مؤلفان: محمد محمدی ری شهری، محمدکاظم طباطبایی، محمود طباطبائی نژاد؛ مترجمان: عبدالهادی مسعودی، مهدی مهریزی، ابوالقاسم حسینی، جواد محدثی، محمدعلی سلطانی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

ايشان‏روانه كرد. پس‏اشهب به جانب آنان برون شد و در
جَرجَرايا 1از منطقه جوخا 2 به نبرد پرداختند و اشهب و يارانش در
جمادى ثانى سال 38 هجرى از پاى‏درآمدند.

آن‏گاه، سعيد بن قفل تيمى، از قبيله تيم اللّه‏ بن ثعلبه، در ماه رجب،
همراه دويست مرد در بندنيجَين شورش كرد و به درزنجان 3 / درزيجان، در دو فرسنگى مدائن، درآمد. سعد بن مسعود
به جانب ايشان روان شد و در رجب سال 38 هجرى، هلاكشان
ساخت.

سپس ابو مريم سعدى تميمى خروج كرد و به شهرزور درآمد.
بيشينه همراهان وى، بندگان عجم بودند و گفته شده كه همراه وى جز
شش تن عرب نبودند كه او، خود، يكى از ايشان بود. با وى دويست و
به نقلى چهارصد تن، گرد آمدند. سپس حركت كرد تا به پنج فرسنگى
كوفه رسيد.

پس على عليه السلام سفيرى نزد وى فرستاد و او را به بيعت و داخل شدن
در كوفه فرا خواند . او نپذيرفت و گفت: ميان ما، جز جنگ نيست.

آن‏گاه، على عليه السلام ، شُرَيح بن هانى را با هفتصد تن به سوى او فرستاد.
خوراج بر شُرَيح و يارانش هجوم آوردند و اينان از هم گسيختند و
شريح با دويست تن باقى ماند و به روستايى روى آورْد. سپس برخى از
يارانش به سوى وى بازگشتند و باقى‏مانده آنان به كوفه درآمدند.


1 -  جَرجَرايا، سرزمينى است نزديك دجله ميان بغداد و واسط، از توابع
نهروانِ پايين. (تقويم البلدان: 305)

2 -  جوخا، نام رودخانه‏اى
است در اطراف بغداد، كه آبادى بزرگى بر كناره آن است. اين رود ميان خانقين و خوزستان
جارى است. (معجم البلدان: 2 / 179)

3 -  در مأخذ
چنين آمده، امّا درستِ آن، چنان كه در أنساب الاشرف و معجم البلدان آمده، درزيجان است كه
روستاىِ بزرگى در غرب دجله و پايين بغداد، در فاصله سه فرسنگى آن است و از شهرهاى
هفتگانه و شهر كَسراها به شمار مى‏رفته و نام اصلى‏اش درزبندان بوده است. (معجم البلدان:
2/450)

/ 439