دانش نامه امیر المؤمنین علیه السلام بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ جلد 6

2423.الأخبار الطّوال: آن‏گاه كه على عليه السلام آهنگ حركت به
سوى شاميان كرد و نماز جمعه فرا رسيد، بر فراز منبر رفت، خدا را
حمد و ثنا گفت، بر پيامبر صلي الله عليه و آله درود فرستاد و گفت:

«اى مردم! روان شويد به سوى دشمنان سنّت‏ها و قرآن؛ به سوى
كُشندگانِ مهاجران و انصار؛ به سوى جفاپيشگانِ فرومايه كه با بيم و
اكراه اسلام آوردند؛ به سوى آنان كه با پذيرش اسلام دروغينشان
دل‏هاشان به دست آورده شد تا تيرهاشان را از مسلمانان نگه دارند».
¹
2424.امام على عليه السلام ـ برگرفته خطبه وى هنگام حركت به شام (و
گفته شده: هنگامى كه در نُخَيله، بيرون كوفه و عازم صفّين بود) ـ:
سپاسْ خداوند را سزاست هرگاه كه شب گردد و تاريك شود، و هرگاه
ستاره‏اى آشكار و پنهان شود؛ خداوندى را كه نعمت‏هايش ناپيدا نمانَد
و احسانش را همانندى نباشد.

امّا بعد؛ همانا پيشقراولان سپاهم را پيش فرستاده، دستورشان
داده‏ام كه بر مسير اين ساحل پيش روند تا فرمان من به ايشان فرا رسد.
من بر آنم كه اين آب (فرات) را درنَوَردم تا به گروهى اندك از شما كه
بر كناره دجله وطن دارند، رَسَم و ايشان را ـ اگر خدا خواهد ـ براى
رويارويى با دشمنانتان، به يارى شما برانگيزم و از ياورانتان گردانم. ²

6 / 3

بازگشتِ خورشيد با دعاى امام

2425.وقعة صِفّين ـ به نقل از ابن مِخنَف ـ: من به پدرم، مخنف
بن سُليم، ديده دوخته بودم كه همراه على عليه السلام به سوى بابِل روان بود.
امام عليه السلام مى‏گفت: «در بابِل،

1 - الأخبار الطوال: 164. نيز، ر. ك: الفتوح: 2/550 ووقعة صفّين: 94.

2 - 
نهج‏البلاغة: خطبه 48. نيز، ر. ك: وقعة صفّين: 134.