3 . عدالت در توزيع
انسانها غالبا در كمند كششها و جاذبههاى مادّى و دنيوىهستند. اگر كسى يا كسانى به تمتّعهاى دنيوى خو كردند و زندگى را از
متاع دنيوى انباشتند و در بهرهورى از آن، رفاهزدگى و تنعّمپرورى را
پيشه خود ساختند، جدا شدن از آن، بس دشوار خواهد بود.پس از پيامبر خدا و به روزگار خلافت خلفاى سهگانه، از جمله
سياستهاى غلط، تطميع چهرههاى موجّه، و تبعيض در بهرهور
ساختن خواصّ وابسته بود. بدينسان، كسان بسيارى بركشيده شدند كه
آن جايگاه عالى، شايسته آنان نبود و كسانى فرو افتادند كه به ناحق، بر
آنها ظلم شده بود.اكنون امام عليه السلام آهنگ زدودن اين فاصله وحشتناك طبقاتى و نا به
سامانى بهرهورى كسان را از حكومت داشت و اين مطلب را به
صراحت، در يكى از آغازين خطبههايش بيان كرده بود. 1
روشن بود كه اين سياست، كسانِ بسيارى را عليه امام عليه السلام
برمىانگيخت و آنان ـكه غالبا از خواص و چهرههاى موجّه بودند، با
ترفندهاى گونهگون، عوامِ بسيارى را براى توجيه مخالفتهاى خود و
پنهان داشتن راز جدايى از على عليه السلام به دنبال خود مىكشاندند.
ر.ك: ج 4، ص
143، ح 1339.