بنا به گزارش اعثم، 523 بار گفت، و بنا بر روايتى ديگر، هفتصد بار. 1 4319.إرشاد القلوب: روايت شده است كه [على عليه السلام ] هرگاه
از جنگْ رهايى مىيافت، به آموزش مردم و داورىاى بين آنان مىپرداخت و هرگاه از اين كارها فارغ
مىشد، در چارديوارىاى كه از آنِ او بود، به كار مىپرداخت و با اين حال، به ذكر خداوند متعال
مشغول بود. 2
3 / 3 ـ 3
دعاهاى وى در تسبيح و حمد
خدا
الف ـ تسبيحها
4320.امام صادق عليه السلام ـ در بيان تسبيح اميرمؤمنان پس ازنمازش ـ: منزّه است آن كه نشانههايش از بين نمىرود. منزّه است آن كه گنجينههايش كم
نمىگردد. منزّه است آن كه فخرش از بين نمىرود. منزّه است آن كه آنچه در نزدش است، پايان
نمىيابد. منزّه است آن كه روزگارش پايان نمىپذيرد. منزّه است آن كه هيچ كس در كارش همباز او
نيست. منزّه است خدايى كه جز او خدايى نيست. 3 4321.كامل الزيارات ـ به نقل از ابو سعيد مدائنى ـ: نزد
امام صادق عليه السلام رفتم و گفتم: ... فدايت گردم! تسبيح على و فاطمه عليهما السلام را به من بياموز. فرمود:
«اى ابوسعيد! تسبيح على عليه السلام چنين است:منزّه است آن كه گنجينههايش پايان نمىيابد. منزّه است آن كه نشانههايش از بين نمىرود.
منزّه است آن كه هر آنچه در پيش اوست، نابود نمىگردد. منزّه است آن كه هيچ كس در
فرمانروايىاش انباز نيست. منزّه است آن كه فخرش از
1 -
مناقب آل أبى طالب: 2/83، بحارالأنوار: 41/67/2.2 - إرشاد القلوب: 218، عدّة الداعى: 101، بحارالأنوار:
103/16/70.3 - مصباح المتهجّد: 292/403،
جمال الاُسبوع: 163، المصباح، كفعمى: 539.