دانش نامه امیر المؤمنین علیه السلام بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ جلد 9

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

دانش نامه امیر المؤمنین علیه السلام بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ - جلد 9

مؤلفان: محمد محمدی ری شهری، محمدکاظم طباطبایی، محمود طباطبائی نژاد؛ مترجمان: عبدالهادی مسعودی، مهدی مهریزی، ابوالقاسم حسینی، جواد محدثی، محمدعلی سلطانی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
توضیحات
افزودن یادداشت جدید



هر بيمناكى. پناهگاه
ضعيفان، گنج نيازمندان، غم‏گشاى غمباران، و ياور صالحانى. اين، خداى ماست و جز او خدايى
نيست.

از بندگانت، هر آن كه به تو تكيه كرد، او را بسنده شدى و تو پناه كسى هستى كه به تو پناه
جُسته و در پيشگاهت فروتنى و زارى كرده است. پناه آنى كه به تو پناه جسته است، و ياور آن كه از تو
يارى خواسته است. گُناه آن را كه در پيشگاهت استغفار كرده، مى‏بخشى، جبّارِ جباران 1 ، رئيسِ
رئيسان، بزرگِ بزرگان، سرورِ سروران، مولاىِ مولايان، فريادرسِ شيون‏كنندگان، رهايى‏دهنده
غمباران، پاسخ‏دهنده دعاى گرفتاران، شنونده‏ترينِ شنوندگان، بيناترينِ نظاره‏گران، داورترينِ داوران،
پرسرعت‏ترينِ حسابگران، مهربان‏ترينِ مهربانان، بهترينِ گذشت‏كنندگان، برآورنده نياز مؤمنان، و
كمك‏رسانِ خوبانى.

تو خدايى. خدايى جز تو نيست، اى پروردگارِ جهانيان! تو خالقى و من مخلوقم، تو مالكى و
من مملوكم، تو پروردگارى و من بنده‏ام، تو روزى دهنده‏اى و من روزى‏داده شده‏ام، تو دهنده‏اى و
من درخواست كننده‏ام، تو بخشنده‏اى و من بخيلم، تو قوى‏اى و من ضعيفم، تو عزيزى و من خوارم،
تو بى‏نيازى و من نيازمندم، تو سرورى و من بنده‏ام، تو بخشنده‏اى و من خطا كارم، تو دانايى و من
نادانم، تو بردبارى و من عجولم، تو رحمانى و من رحمت شده، تو شفا دهنده‏اى و من بيمارم، تو
پاسخ دهنده‏اى و من گرفتارم.

گواهى مى‏دهم كه تو خدايى و خدايى جز تو نيست، اى آن كه به بندگانت ، بدون درخواست،
مى‏دهى! گواهى مى‏دهم كه تو خدايى يگانه و يكتايى، تنهاى صمدِ تَكى، و بازگشت به سوى توست.
درود خدا بر محمّد و اهل بيت پاك و طاهر او باد!

گناهان مرا ببخش، زشتى‏هايم را بپوشان، و از پيش خود، رحمت و روزى



جبّارى خداوند به مفهوم جبران كنندگى و رفع نقص است. (م)

/ 488