دانش نامه امیر المؤمنین علیه السلام بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ جلد 9

4398.امام باقر عليه السلام : على عليه السلام در سجده در ضمن دعايش
مى‏فرمود: «بار خدايا! به تو پناه مى‏برم از اين كه به بلايى گرفتارم سازى كه مرا بر آن دارد كه به اندكى
از نافرمانى‏ات يارى بجويم.

بار خدايا! براى من نيازمندى‏اى به بندگان شرور و فرومايه خود قرار مده، و اگر احتياج به
كسى از بندگانت را بر من مقرّر داشتى، آن را به خوش‏روترين، خوش‏خُلق‏ترين، زيباترين،
بخشنده‏ترين، خوش‏زبان‏ترين، دست و دل‏بازترين و كم‏منّت‏ترين آنان بر من قرار ده». ¹

4399.امام على عليه السلام : بار خدايا! تو سزاوار وصف زيبا و ستايش
بى‏شمار و فراوانى. اگر تو را آرزو بَرند، تو بهترين آرزومدارى و اگر به تو اميد بندند، تو كريم‏ترين
اميدمدارى.

بار خدايا! به من نعمتى بخشيدى كه با آن، جز تو را ستايش نكنم و جز تو را ثنا نگويم و با آن
به معدن‏هاى نااميدى و مكان‏هاى شك، روى نياورم، و زبانم را از ستايش آدميزادگان و ثناگويى بر
مخلوقان و پروردگان برگردانده‏اى.

بار خدايا! براى هر ثناگويى، بر عهده آن كه ثنا مى‏گويد، پاداشِ جزايى و يا نيكوعطايى است
و من از تو راهنمايى به ذخاير رحمت و گنج‏هاى بخشش را اميد دارم.

بار خدايا! اين، جايگاه كسى است كه تو را به توحيدى كه مختصّ توست، پذيرفته است و جز
تو را شايسته اين ستايش‏ها و ويژگى‏ها نمى‏داند، و مرا نيازمندى به توست، كه جز فضل تو آن را
جبران نمى‏كند و جز منّت و سخاوت تو از ندارى به توانگرى تبديلش نمى‏كند.

به ما در اين جايگاه، خشنودى‏ات را ببخش و از اين كه دست‏ها را به سوى

قرب الإسناد: 1/1، تحف العقول: 217، بحارالأنوار: 86/228/48.