فرست، و
از من آنچه را كه موجب تنگى دلم گرديده و به سبب آن، شكيبايىام از دست رفته و چارهجويىام كم
گشته و توانم ناتوان شده، برطرف ساز، اى برطرفكننده هر زيان و گرفتارى! اى داناى هر نهان و هر
راز! اى مهربانترينِ مهربانان!"وَأُفَوِّضُ أَمْرِىآ إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ
بِالْعِبَادِ؛ 1 كارم را به خدا مىسپارم و خدا به [حال[
بندگان [خود]، بيناست." ؛ "وَمَا تَوْفِيقِىآ إِلاَّ بِاللَّهِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ؛
2 و توفيق من، جز به [يارى [خدا نيست. بر او توكّل كردهام" و
او پروردگارِ عرش عظيم است».عرب باديهنشين گفت: بارها با اين جملات، طلب آمرزش كردم و خداوند، غم و دلتنگى را
از من زدود و روزىام را فراوان ساخت و گرفتارى را از من دور كرد. 3
ك ـ پذيرايى شايسته در گور
4415.امام على عليه السلام ـ در مناجاتش ـ : خداى من! گويى [پيكر[خودم را مىبينم كه در گورم نهاده شدهام و همسايگان تشييعكننده آن، بازگشتهاند و غريبان بر غربت
آن گريستهاند، و خويشان مهرورز، بر آن، سرشك افشاندهاند و دوستداران آن، آن را از بالاى گور
بانگ زدهاند، و دشمنانش در زندگى، به هنگام مرگ بر او رحم آوردهاند، و در اين هنگام، بر ناظران،
بيچارگىاش و بر بينندگان بهخاطر اين كه خاكْ متّكايش شده، درماندگىاش پوشيده نمانده
است.سپس ـخدايا مىگويى: اى فرشتگان من! او تنهايى است كه نزديكانش از او جدا شدهاند و
يكّهاى است كه خاندانش از او قطع ارتباط كردهاند. اندكى پيش، بر
1 - غافر، آيه 44.2 - هود، آيه 88.3 - الفرج بعد الشدّة،
تنوخى: 1/42، كنز العمّال: 2/258/3966.