اى واى از ايستادن فردا در پيشگاه تو، هنگامى كه به سبُكبالان گفته شود: "در گذريد"
و به سنگينباران گفته شود: "فرود آييد"! آيا با سبكبالان گذر خواهم كرد و يا با سنگينباران فرود
خواهم آمد؟اى واى! هر چه كهنسالتر مىگردم، گناهانم فزونتر مىشود. چهقدر توبه كنم و چه قدر پناه
جويم؟ آيا زمان آن فرا نرسيده كه از پروردگارم شرم كنم؟».آنگاه سجده مىكرد و سيصد بار مىگفت: «از خداوند، طلب بخشش مىكنم و به سوى او
توبه مىكنم». 1
ح ـ پس از نماز شب
4508.امام على عليه السلام ـ بسيارى مواقع، پس از اتمام نماز شب ـ :گواهى مىدهم كه آسمانها و زمين و آنچه بين آن دو است، نشانههايىاند كه بر تو دلالت مىكنند، و
گواهانىاند كه بر آنچه به آن فرا خواندهاى، گواهى مىدهند. هر آنچه از تو حجّتى را بيان مىدارد و
به ربوبيّت تو گواهى مىدهد، به آثار نعمتت و به نشانههاى تدبيرت نامآور است. 2
3 / 3 ـ 13
دعاهاى آن حضرت به هنگام نبرد
الف ـ به هنگام رفتن به جنگ
4509.وقعة صِفّين ـ به نقل از سلاّم بن سُوَيد ـ: على عليه السلامهرگاه اراده مىكرد به جنگ برود، روى مَركبش مىنشست و مىگفت: «سپاس، خداى را براى
نعمتهايش بر ما و براى بخشش بزرگش. "سُبْحَانَ الَّذِى سَخَّرَ لَنَا
هذَا وَمَا كُنَّا لَهُ
1 - بحارالأنوار: 87/242/51، مستدرك الوسائل:
6/341/2.2 - شرح
نهجالبلاغة: 20/255/1.