ب ـ به هنگام جنگ - دانش نامه امیر المؤمنین علیه السلام بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ جلد 9

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

دانش نامه امیر المؤمنین علیه السلام بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ - جلد 9

مؤلفان: محمد محمدی ری شهری، محمدکاظم طباطبایی، محمود طباطبائی نژاد؛ مترجمان: عبدالهادی مسعودی، مهدی مهریزی، ابوالقاسم حسینی، جواد محدثی، محمدعلی سلطانی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
توضیحات
افزودن یادداشت جدید



مُقْرِنِينَ * وَإِنَّـآ إِلَى رَبِّنَا
لَمُنقَلِبُونَ؛ 1 پاك است كسى كه اين را براى ما
رام كرد، و[گرنه] ما را ياراى [رام كردن] ساختن آن نبود، و به راستى كه ما به سوى پروردگارمان باز
خواهيم گشت».

آن‏گاه، مَركبش را رو به قبله مى‏كرد و دست‏هاى خود را سوى آسمان مى‏گرفت و مى‏گفت:
«بار خدايا! به سوى تو گام‏ها حركت كرد، دل‏ها كِشانده شد، دست‏ها بلند گرديد، و ديده‏ها دوخته
شد. از غيبت پيامبرمان و فراوانى دشمنانمان و از هم‏گسستگى خواسته‏هايمان به تو شكايت
مى‏آوريم. "رَبَّنَا افْتَحْ بَيْنَنَا وَبَيْنَ قَوْمِنَا بِالْحَقِّ وَأَنتَ
خَيْرُ الْفَاتِحِينَ؛ 2پروردگار ما! بين ما و بين قوم
ما به حق، گشايش نما كه تو بهترينِ گشايشگرانى". به بركت خدا حركت كنيد». 3

ب ـ به هنگام جنگ

4510.امام صادق عليه السلام : امير مؤمنان، هرگاه تصميم به جنگ
مى‏گرفت، اين دعاها را مى‏خواند: «بار خدايا! تو راهى از راه‏هايت را اعلام داشتى، و خشنودى خود
را در آن قرار دادى، و دوستان خود را بدان خواندى، و آن را پُر اجرترين راه در پيش خود، و با
ارزش‏ترين فرجام در نزد خود، و دوست‏داشتنى‏ترين روش از نظر خود، قرار دادى و آن‏گاه، در اين
راه، جان و مال مؤمنان را به بهاى بهشت، براى آنان خريدى، كه در راه خدا مى‏جنگند و مى‏كشند و
كشته مى‏شوند.

بر پايه وعده حقّت، مرا هم از جمله كسانى قرار ده كه جان خود را به تو مى‏فروشند و آن‏گاه به
پيمانِ فروشى كه با تو بسته‏اند، پايبند مى‏مانند. نه آن را مى‏شكنند و نه عهدى را نقض مى‏كنند، و نه
آن را تغيير مى‏دهند؛ بلكه براى محبّت تو آن را اجابت مى‏كنند و بدان، به سوى تو تقرّب
مى‏جويند.


1 -  زخرف، آيه 13 و 14.

2 -  اعراف، آيه 89.

3 - وقعة
صفّين: 231، بحارالأنوار: 100/37/34.

/ 488