شکوه رستن - از خاموشی نسخه متنی

شکوه رستن

چگونه خاک نفس مي کشد ؟ بينديشيم

چهزمهرير غريبي

شکست چهره مهر

فسرد سينه خاک

شکافت زهره سنگ

پرندگان هوا دسته دسته جان دادند

گل آوران چمن جاودانه پژمردند

در آسمان و زمين هول کرده بود کمين

به تنگناي زمان مرگ کرده بود درنگ

به سر رسيده بود جهان

پاسخي نداشت سپهر

دوباره باغ بخندد ؟

کسي نداشت يقين

چه زمهرير غريبي

چگ.نه خاک نفس مي کشد ؟

بياموزيم

شکوه رستن اينک طلوع فروردين

گداخت آن همه برف

دميد اينهمه گل

شکفت اين همه رنگ

زمين به ما آموخت

ز پيش حادثه بايد که پاي پس نکشيم

مگر که از خاکيم

نفس کشيد زمين ما چراغ نفس نکشيم ؟