كعبه، جلوه عرش خدا در زمين
خداوند متعال براى اين كه انسان را فرشتهخو كند و آثار فرشتگان را در انسان ظاهر نمايد، همانطورى كه دستور روزه گرفتن مىدهد تا از لذائذ طبيعى پرهيز شود و انسانها همانند فرشتگان، از خوردن و نوشيدن و ديگر كارهاى حيوانى برحَذَر باشند، همچنين به انسان دستور طواف حريم كعبهاى را مىدهد كه معادل بيت معمور در عرش خداوند است. چون فرشتگان اطراف عرش اله، به ياد حق سرگرم طواف هستند و به نام حق تسبيح مىكنند و براى ديگران از خداوند متعال طلب آمرزش مىكنند،براى انسان نيز در زمين، كعبه را بنا ساخت تا انسانِ وارسته دور آن طواف كند. به نام حق زمزمه كند و براى ديگران از خدا آمرزش بخواهد. كعبه، و حدود آن، حرم، مشاعر، محدوده حرم و شعائر آن هر يك به نوبه خود، نشانهاى است از نشانههاى الهى كه در تأمين اين منظور والا، نقش مؤثرى دارند.در روايات، كعبه را تنزّل عرش مىدانند و محاذى بيت معمور وعرش خدا و طواف اطراف كعبه را، همانند طواف فرشتگان در اطراف عرش اله مىدانند كه آن عرش به صورت بيت معمور تنزل كرده و بيت معمور هم به صورت كعبه در عالم طبيعت جلوه كرده است.اين كه در روايات آمده است كعبه محاذى بيت معمور است و بيت معمور محاذى عرش يعنى اگر كسى آنگونه كه شايسته طواف است، دور كعبه طواف كند به بيت معمور صعود مىكند و اگر به آن حدّ صعود كرد ووظائف آن مرحله را ايفا نمود، به مقام عرش اله مىرسد (قلب المؤمن عرش الرحمن).كعبه، خانه آزاد
براى اين كه صفت ممتاز آزادى و آزادگى كه از آنِ فرشتگان است (چون فرشتگان از رذائل اخلاقى آزاد هستند) در انسان ظهور كند، خداوند متعال هم اين خانه را خانه آزادى معرفى كرد تا مردم در اطراف اين خانه آزاد طواف كنند و معناى طواف اطراف خانه آزاد، آزاد شدن وآزادگى آموختن است.قرآن در دو جا از كعبه به عنوان «بيت عتيق» نام مىبرد:* «وليطَّوّفوا بالبيت العتيق.» * * «ثمّ محلّها الى البيت العتيق» «عتيق» يعنى آزاد و «عتق» يعنى آزادى. اين خانه آزاد است، نظير ديگر مساجد نيست كه گاهى ملكِ كسى باشد و گاهى مسجد ساخته شود. خانهاى است كه ابداً ملك كسى نشده و مالكى جز خدا نداشته و ندارد. خانهاى است كه از رقّيّت، مالكيت و ملكيت غير خدا آزاد است. شما اطراف خانه آزاد طواف كنيد تا درس آزادگى بياموزيد. ملكِ احدى نشويد. مملوك كسى نگرديد و زمام شما به دست غير خدا نباشد.كعبه بيتى است كه «ليملكهُ أحد ولم يملكه أحد.»(4) طواف اطراف اين خانه انسان را آزاد مىكند كه ملك كسى نشود و بنده كسى نگردد. نه ملكِ مالكِ درون شود نه ملكِ مالكِ بيرون. انسانِ آزمند و طمعورز، ملكِ آزِ درونى خود است «الطمع وثاق أكيد.» انسانى كه گرفتار طمع است، بنده ديو و اهرمن درونى است.على، امير مؤمنان ـ ع ـ فرمود: «عبد الشهوة أذلّ من عبد الرق»(5) «بنده شهوت ذليلتر از بنده زرخريد است» بنده زرخريد عزيز است و انسانِ تابع شهوت ذليل. طواف اطراف كعبه، انسان را از شهوت و غضب آزاد مىكند. انسان آزاد شده از بندِ شهوت و رها شده از قيد غضب فرشته است.
تو فرشته شوى ار جهد كنى از پى آنك
اگر برگِ توت با تربيت مىشود حرير و پرنيان،
چرا انسان با تربيت فرشته نشود!
برگِ توت است بتدريج كنندش اطلس
چرا انسان با تربيت فرشته نشود!
چرا انسان با تربيت فرشته نشود!