در سفر آن سو ها - آوار آفتاب نسخه متنی

در سفر آن سو ها

ايوان تهي است و
باغ از ياد مسافر سرشار

دردره آفتاب سر بر
گرفته اي

کنار بالش تو بيد
سايه فکن از پادرآمده است

دوري تو از آن
سوي شقايق دوري

در خيرگي بوته ها کو سايه
لبخندي که گذر کند ؟

از کشاف انديشه کو
نسيمي که درون آيد ؟

سنگريزه رود بر گونه
تو مي لغزد

شبنم جنگل دور
سيماي ترا مي ربايد

ترا از تو ربوده اند
و اين تنها ژرف است

مي گريي و در بيراهه زمزمه
اي سرگردان مي شوي