آن برتر - آوار آفتاب نسخه متنی

آن برتر

به کنار تپه شب
رسيد

با طنين روشن پايش
آينه فضا را شکست

دستم درتاريکي
اندوهي بالا بردم

و کهکشان
تهي تنهايي رانشان دادم

شهاب
نگاهش مرده بود

و تابش بيراهه ها

و بيکران
ريگستان سکوت را

و او پيکره اش
خاموشي بود

لالايي اندوهي
بر ما وزيد

تراوش سياه
نگاهش با زمزمه سبز علف ها آميخت

و ناگاه از آتش
لبهايش جرقه لبخندي پريد

در ته چشمانش تپه
شب فرو ريخت

و من

در شکوه تماشا
فراموشي صدا بودم