حکمت اسلام نسخه متنی

بدان كه ترا راهى سخت و دراز در پيش است بايد توشه ى آن راه ساختن و پشت خود از بار گران پرداختن. بر پشت خود چندان بار مكن كه در زير بار گران بمانى كه رفتن نتوانى و چون محتاجى بيابى كه توشه ات بردارد و براى تو به آن سراى آرد و وقتى كه محتاج و بى توشه و درمانده باشى به تو بازدهد. البته توشه ى خود بر او بار كن، [ مقصود اينكه: در راه خدا به فقرا و نيازمندان انفاق كن قبل از آنكه فرصت از دستت برود. ] و كم مكن
بسيار كن در چنين وقت كه دستت مى رسد شايد روزى او را بجوئى و نيابى.

آيا غنيمت نمى شمارى كسى را كه از تو قرض مى طلبد در وقت توانگرى تا بازدهد به تو روز سختى؟ و بدان كه پيش روى تو گريوه اى [ [در فرهنگ آنندراج گفته: گريوه به فتح اول و كسر ثانى و واو مفتوح بها زده، فارسى است به معنى كوه كوچك و پشته آمده چه مرقوم شده كه گر به معنى كوه و پشته است. امير خسرو دهلوى گفته:

است سخت، هر كه سبكبار است آنجا خوشحال تر است از گرانبار و هر كه دير مى گذرد از آنجا بدحالتر است از آن كس كه زود مى گذرد و چون از آنجا فرود آئى البته بار يا بر بهشت يا در دوزخ گشائى و غير اين نباشد، پس امروز فكر خود بكن پيش از آن كه مرگ دررسد كه بعد از مرگ ديگر تدبير نماند و چاره نباشد و كس به دنيا عود نكند. آنان كه به آخرت رفته اند و به عقوبت گرفتار مانده آرزو مى كنند كه ايشان را به دنيا بازگردانند تا تدارك تقصير خود نمايند و جان خود از عذاب بازرهانند. پس شما كه در دنياايد چرا قدر آن ندانيد و تدارك ننمائيد؟!

و امثال اين كلمات در وصيت نامه اى كه آن حضرت- عليه السلام- وقت عود از صفين براى فرزند خود نوشت مرقوم است و آن وصيت در نهج مذكور است.