حکمت اسلام نسخه متنی

ترا وصيت مى كنم به تقوى و اطاعت امر خداى تعالى و عمارت دل به ذكر او، و اعتصام به حبل او. آخر به كدام سبب چنگ خواهى درزدن كه از سبب خداوند محكمتر بود؟ دل خود به موعظت زنده گردان و به زهد از دنيا بميران و به يقين قوت ده و به حكمت منور كن و به ياد موت ذليل گردان و بر فنا و زوال بدار و مصيبتهاى دنيا پيش نظر آر و بترسان دل خود را از صولت دهر غدار و از تقاليب روزگار [ يعنى دگرگونيها و تحولات زمانه. ] ناپايدار. و عرض كن بر او خبرهاى گذشتگان و يادآور او را وقايع و نوازل پيشينيان و سير كن در ديار و آثار ايشان.

پس ببين چه كردند و از كجا نقل كردند و كجا بار گشودند و فرود آمدند كه خواهى
يافتن ايشان را نقل كرده اند از ميان دوستان و اهل و ولد و فرود آمده در سراى غربت. عن قريب تو نيز يكى از ايشان شده اى. پس اصلاح كن منزل اصلى خود را و مفروش آخرت را به دنيا. و رها كن سخن در آنچه نمى دانى و خطاب در آنچه مكلف به آن نگشته اى. و بازايست از راهى كه ترسى در آن از گمراهى. و بازايستادن وقت حيرت و ضلالت بهتر است براى تو از ركوب اهوال. و امر كن به معروف تا باشى از اهل آن و انكار كن منكر را به دست و زبان. و جدا شو چندانكه مى توانى از بدكاران و بكوش در راه خدا و مترس از ملامت ملامت كنندگان و فروشو در سختيها كه كشاند ترا به حق تعالى و در دين فقيه و دانا شو و بر مكروه صبر كن و خود را به صبر عادت ده كه خوب خلقى است صبر كردن و شكيبائى ورزيدن. و در همه ى امور خود را در پناه معبود درآور و حاجت خود به نيت خالص از او بخواه، كه عطا و حرمان در دست اوست، و روى اميد همه چيز به اوست.