گفتارهای معنوی نسخه متنی

ري را از ابن زياد بگيرد و هم دست خود را به خون امام حسين آلوده نكرده باشد ، مرتب نامه هاي مصلحتي مي نوشت تا بلكه جنگ نشود . ابن زياد جريان را فهميد . نامه شديدي به او نوشت كه كار بايد يكسره شود ، اگر نمي خواهي انجام دهي ، به كس ديگري كه مأموريت را به او داده ايم واگذار كن .

از دنيا نمي توانست بگذرد ، در امري كه دائر بين دين و دنيا بود ، از دينش گذشت ! گفت : مي جنگم و امر امير را اطاعت مي كنم . در روز عاشورا مقداري از رذالتهاي عمر سعد معلول اين بود كه فكر مي كرد ممكن است گزارشهاي گذشته به ابن زياد رسيده باشد
كه عمر سعد تعلل مي ورزد و يك مقدار هم خواه حسين بوده است . لذا براي اينكه خودش را از روسياهي نزد ابن زياد بيرون بياورد يك سلسله رذالتها كرد ، براي اينكه آنها را براي ابن زياد نقل كنند وقتي كه دو طرف در مقابل يكديگر ايستادند ، به تير اندازهاي خود گفت : آماده باشيد . همه آماده شدند .

اولين كسي كه تير را به كمال كرد و بطرف خيام حسيني انداخت ، خود او بود ( 1 ) . بعد فرياد زد : ايهاالناس همه نزد عبيدالله زياد شهادت بدهيد كه اول كسي كه به طرف حسين تير انداخت من بودم ! من هر وقت به اينجا مي رسم روضه اي كه از مرحوم عالم بزرگوار دوست بسيار بسيار عزيز و گرانبهاي ما و شما نارمكيها ( 2 ) كه حدود ده سال ، پيش از دست ما رفت ، مرحوم آيتي رضوان الله عليه شنيدم يا در

1 - اتفاقا پدرش سعد و قاص كه از اصحاب پيغمبر بود ، تير انداز خيلي ماهري بود و مهارت او در تير اندازي بين عرب معروف بود و در جنگهاي اسلامي هم از اين نظر خيلي خدمت كرده بود .

2 - محل ايراد سخنراني ، مسجد جامع نارمك ( تهران ) بوده است .