لطفا منتظر باشید ...
بصره
از شهرهاى عراق، محلى كه طلحه و زبير و عايشه براى برپايى جنگ جمل در آنجا جمع شدند.ربذه
محلى در نزديكى مدينه كه ابوذر به دستور عثمان به آنجا تبعيد شد و در همانجا در گذشت، قبر وى در آنجا قرار دارد.هيت
شهرى كه تقريبا روبروى شهر انبار بوده است. [ به كلمه انبار در همين بخش مراجعه كنيد. ]حلوان
حلوان نام يكى از ايالات فارس بوده است.قرقيسيا
قرقيسيا نام شهرى بر ساحل رود فرات بوده است.بطحاء
منطقه اى در مكه كه برخى از قبائل قريش در آن سكونت داشتند و به آنها قريش البطاح مى گفتندالعرج
محلى بين مكه و مدينه است.اردشير خره
شهرى از شهرهاى ايران "قديم" كه در منطقه فارس قرار داشته است.النخيله
محلى در عراق كه امام "ع" بعد از صفين از آنجا با خوارج جنگيد.موته
موته، محلى در حدود سرزمين شام است.حمص
از شهرهاى آباد شام قديم و سوريه كنونى است.وقايع تاريخى
بدر
بدر نام محلى است ميان مكه و مدينه كه جنگ معروف بدر در آن واقع شد. اين نبرد در سال دوم هجرت روى داد و تعداد مسلمانان 313 نفر بود و تنها دو تن از آنان سواره بوده و بقيه پياده بودند. اين جنگ با يارى خداوند و دلاورى حمزه و على بن ابى طالب "ع" به شكست سپاه كفر انجاميد. از روساى كفار مكه ابوجهل و برادر زنش كشته شدند. ابولهب عم پيامبر "ص" در واقعه بدر حضور نداشت و در مكه بود. وقتى خبر شكست قريش را در بدر شنيد چنان محزون شد كه پس از چند روز از غصه هلاك شد. او از روساى معروف كفار قريش بود.احد
در سال سوم هجرى قريش براى انتقام كشيدن از شكست در بدر تحت فرماندهى ابوسفيان جمعيتى قريب به 3000 نفر گرد آوردند و از مكه به جانب مدينه حركت كردند. در اين جنگ همسر ابوسفيان يعنى هند نيز با پانزده زن ديگر حضور داشتند، آنان دف كوبان مردم را به خونخواهى كشتگان روز بدر تحريض و تحريك مى نمودند و بر مرگ ايشان گريه و نوبه مى كردند. اين جنگ در دامنه ى كوه احد اتفاق افتاد. در حاليكه مسلمين فقط هفتصد تن بودند و تنهادو نفر سواره داشتند. در اين جنگ مسلمانان بعلت غفلت بعضى سربازان اسلام و ترك كردن محل نگهبانى خود به طمع غنائم جنگى شكست خوردند و حضرت حمزه عموى پيامبر "ص" به شهادت رسيد. هند همسر ابوسفيان "مادر معاويه و جده يزيد" كه كينه حمزه را در دل داشت دستور داد جگر حمزه را بيرون آوردند و از شدت خشم آن را خورد به همين جهت او را هند جگرخوار "آكله الاكباد" لقب دادند.
جمل
در زمان خلافت على "ع"، عايشه و طلحه و زبير و عده كثيرى از بنى اميه در مكه هنگامه غريبى به پا كردند و خونخواهى عثمان را بهانه قرار دادند. عاقبت تصميم گرفتند كه از راه باديه خود را به بصره برسانند و بر آنجا استيلا يابند تا با تجزيه عراق و شام كه بدست معاويه از اختيار على "ع" بيرون رفته بود بتدريج بساط خلافت او را برچينند. شورشيان بالاخره به بصره رسيدند و فرماندار على "ع" را، از آنجا اخراج كردند و بصره را به پيشوايى عايشه كه بر شترى سوار بود به تصرف خود در آوردند.على "ع" براى سركوبى اين جماعت به همراهى عبدالله بن عباس پسر عم رسول خدا "ص" و عمار ياسر و برادر عايشه يعنى محمد بن ابى بكر و سه پسر خود حسن و حسين "ع" و محمد بن حنفيه از مدينه به كوفه آمد و آنجا را مركز لشكر قرار داده به طرف بصره حركت كرد. جنگ بين دو طرف در نزديكى بصره در محلى كه خريبه نام داشت در نيمه جمادى الاخرى سال 36 هجرى اتفاق افتاد و سپاه شورشيان شكست خورد.
