انسان و ایمان نسخه متنی

مي كند و تا درون ذات و ماهيت آنها و روابط و وابستگيهاي آنها و ضرورتهاي حاكم بر آنها نفوذ مي نمايد آگاهي انسان نه در محدوده منطقه و مكان ، زنداني مي ماند و نه زنجيره زمان آن را در قيد و بند نگه مي دارد هم مكان را در مي نوردد و هم زمان را از اين رو هم به ماوراء محيط زيست خويش آگاهي پيدا مي كند تا آنجا كه دست به شناخت كرات ديگر مي يازد ، و هم بر گذشته و آينده خويش وقوف مي يابد ، تاريخ گذشته خويش و جهان يعني تاريخ زمين ، آسمان ، كوهها ، درياها ، گياهان و جانداران ديگر را كشف مي كند و درباره آينده تا افقهاي دوردست مي انديشد بالاتر اين كه انسان انديشه خويش را درباره بي نهايتها و جاودانگيها به جولان مي آورد و به برخي بي نهايتها و جاودانگيها شناخت پيدا مي كند آدمي از شناخت فرديت و جزئيت پا فراتر مي نهد ، قوانين كلي و حقايق عمومي و فراگيرنده جهان را كشف مي كند و به اين وسيله تسلط خويش را بر طبيعت مستقر مي سازد . انسان از نظر خواسته ها و مطلوبها نيز مي تواند سطح والائي داشته باشد انسان موجودي است ارزشجو ، آرمانخواه و كمال مطلوبخواه ، آرمانهايي را جستجو مي كند كه مادي و از نوع سود نيست ، آرمانهايي كه تنها به خودش و حداكثر همسر و فرزندانش اختصاص ندارد ، عام و شامل و فراگيرنده همه بشريت است ، به محيط و منطقه خاص يا قطعه اي خاص از زمان محدود نمي گردد . انسان آنچنان آرمانپرست است كه احيانا ارزش عقيده و آرمانش فوق همه ارزشهاي ديگر قرار مي گيرد ، آسايش و خدمت به انسانها از آسايش خودش با اهميت تر مي گردد ، خاري كه در پاي ديگران فرو