مدینه فاضله در متون اسلامی نسخه متنی

على (ع)، كميل بن زياد را به شدت مؤاخذه فرمود كه چرا در حالى كه او فرماندار شهر «هيت» از طرف آن حضرت بود، در حفظ سرحدّات، در مقابل لشكر معاويه غفلت كرد و به كارى ديگر پرداخت و باعث شد كه دشمن، شهر آنها را غارت نمايد؛ در نامه اى او را چنين خطاب و بازخواست نموده است:

عجز و ناتوانى آشكار است كه انسان چيزى را كه به او سپرده شده، ضايع كند و براى كارى كه به ديگرى واگذار شده، خود را به زحمت بيندازد و انديشه غلطى است كه صاحب آن را به تباهى مى كشد. تاخت و تاز تو به شهر قرقيسيا و رها كردن مرزها (و اسلحه خانه ها كه كنار مرزهاست) در حالى كه ما تو را بر آن منصوب كرده بوديم، و كسى ديگر نبود كه از آنها پاسدارى نمايد و سپاه دشمن را از آن دور كند، فكر و انديشه اى باطل و مشوش است. تو در واقع پلى شدى براى دشمنى كه اراده حمله به دوستانت كرده بود.نزديكى كميل با امام مانع از آن نمى شود كه به عنوان مقام سياسى و نظامى مافوق، فرماندار و فرمانده زير نظر خود را به اشتباه خويش مؤاخذه نكند و امور كشوردارى را به پاى روابط دوستانه ذبح نمايد.