بیشترتوضیحاتافزودن یادداشت جدید پيامبر (ص) فرمود: كسى كه درختى بكارد يا نهر جديدى احداث كند كه پيش از او كسى اقدام به احداث آن نكرده باشد، يا زمين مواتى را احيا كند، به حكم خدا و رسول، مالك آن است.كسى كه يكى از مباحات منقول را به تصرف خود درآورد و به اصطلاح فقهى، حيازت نمايد، مالك آن محسوب مى شود. منظور از آن، مواد طبيعى است كه به ملكيت كسى در نيامده و در عين حال قابل حمل و نقل باشد، مانند پرندگان، حيوانات صحرا، حيوانات دريا، آب رودخانه هاى بزرگ و درياها.تحجير؛ يعنى، نشانه گذارى. كسى كه مى خواهد زمين مواتى را آباد كند، اعم از كشت و زرع يا استخراج معدن، نياز به مقدماتى دارد كه تحجير ناميده مى شود و عبارت از مقدار فعاليتى است كه كمتر از مرتبه احياست، مثلاً كسى كه براى بيرون آوردن آب، وسايل لازم را مى آورد و زمين را حفر مى كند، تا آن گاه كه به آب نرسيده، فعاليت هاى او تحجير به شمار مى آيد و وقتى به آب رسيد، احيا انجام گرفته است. تحجير اراضى موات باعث پيدايش حق اولويت براى تحجير كننده است و تا وقتى كه دنبال احيا است، اين حقْ باقى مى باشد.گاهى انسان، مالكيت خود را به شخص ديگرى انتقال مى دهد كه در فقه اقتصادى اسلام به صورت قراردادهاى مختلفى تبيين شده است، مانند بيع، صلح، اجاره، هبه، مزارعه، مساقات، مضاربه و غيره كه هر يك آثار حقوقى و شرايط خاص خود را دارد.
لطفا منتظر باشید ...
