مدینه فاضله در متون اسلامی نسخه متنی

كار بيشتر باعث درآمد زيادتر شده و گشايش و رفاه را به همراه مى آورد. نبايد انگاشت كه اسلامْ طرفدار فقر و فاقه و زندگى رقت بار است. نعمت هاى دنيوى براى انسان و به ويژه مؤمنان و صالحان آفريده شده و ما به كار و رسيدن به نعمت و رفاه تشويق شده ايم؛ البته بايد شكر نعمت را نيز به جا آوريم. آياتى كه بيانگر مفاهيمى از اين قبيل است: «خداوند باران فرستاد تا ثمرات زمين را روزى شما كند» (15) ؛ «چارپايانى را آفريد كه براى شما منافعى دارند» (16) ؛ «خرما و زراعت هاى مختلف و زيتون و انار خلق نمود» (17) ؛ و بالاخره از كسى كه اين نعمات و طيبات خدادادى را بر خود حرام نمايد انتقاد نمود (18) ، همه حاكى از اين است كه اقتصاد اسلامى، طرفدار ايجاد رفاه براى مردم مى باشد، تا در پرتو آن به راه تكاملى خود به سوى خدا ادامه دهند؛ اين امكانات، ابزارى است براى نيل به آن هدف. پيامبر اسلام و جانشينان او نيز كار مى كردند و از درآمد حاصل از محصولات مزرعه و باغ، امرار معاش مى نمودند؛ مثلاً،

ابوبصير از امام صادق(ع) چنين نقل مى كند كه فرمود: من در ملك خود كار مى كنم، تا اين كه عرق مى ريزم، حال آن كه كسانى دارم كه به جاى من كار كنند؛ مى خواهم خداى متعال شاهد باشد كه در پى كسب روزى حلال تلاش مى كنم.