كميابى - مدینه فاضله در متون اسلامی نسخه متنی

كميابى

در مورد كميابى، دو نظريه در اقتصاد وجود دارد: يكى اين كه منابع شناخته شده و آماده بهره بردارى در هر زمان محدود است و در هر مقطع، براى رفع نيازهاى بشر كافى نيست؛ دوم اين كه منابع طبيعت - چه بالفعل و چه بالقوه - تكافوى نيازهاى بشر را نخواهد داد.معناى اول صحيح است و به همين دليل، علم اقتصاد پديد آمده است و بايد استفاده بهينه از منابع موجود كرد و با رشد جمعيت، دنبال كشف منابع طبيعى جديد رفت. اين موضوع، ارتباطى به كمبود در طبيعت مخلوق خداوند ندارد. معناى دوم غلط است و اطلاعات نشان مى دهد كه با ابزار و منابع شناخته شده كنونى، چندين برابر جمعيت فعلى زمين را مى توان تأمين كرد، در حالى كه توانايى بشر در بهره گيرى از طبيعت، دايماً روبه افزايش است.

بنا به تحقيقات دانشمندان غربى و آمارهاى تهيه شده، فقط 5% زمين هاى امريكاى لاتين، آن هم به صورتى ابتدايى زير كشت رفته است و حال آن كه ربع وسعت اين منطقه، بدون نياز به وسايل فنى خاصْ قابل بهره بردارى است. برزيل از گرسنگى در رنج است، اما بخش وسيعى از زمين هايش هنوز بكر و دست نخورده است. حدود چهار صد ميليون هكتار از اراضى نواحى استوايى و نزديك به 120ميليون هكتار از زمين هاى غير استوايى را مى توان زير كشت برد. اگر تكنولوژى جديد كشاورزى به كار رود، بازده كار نيز به مراتب بالا مى رود، همان طور كه ژاپن توانسته است سالانه چندبار بر روى سطح دريا به توليد محصولات مختلف بپردازد؛ (23) بنابراين در طبيعت خسّت و بخل وجود ندارد.