مفهوم تواضع - مدینه فاضله در متون اسلامی نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

مدینه فاضله در متون اسلامی - نسخه متنی

محمد حسن مکارم

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

مفهوم تواضع

در عرف جامعه، به طور كلى، فروتنى كارى پسنديده است و علماى اخلاق، مردم را به اتصاف به اين صفت و پرهيز از تكبر توصيه مى كنند. در قرآن، كراراً نسبت به خوى استكبارى تحذير داده شده و صفت ابليس و مايه كفران تلقى گرديده است. (15) هرگونه واكنش تبخترآميز و متكبرانه، حتى در راه رفتن، منع شده است؛ (16) كبريايى را شأن خداوند دانسته ومردم را در نماز و ساير اعمال، به تكبير و تعظيم خدا واداشته است. (17) اما آن جا كه تواضع باعث سوء استفاده ديگران مى شود و موجب سلطه طلبى و تفوق متجاوزان بر مردم تحت ستم مى گردد و مانع هدايت اقشار جامعه مى شود، ديگر كُرنش جايز نيست؛ اين جا مرز تواضع است و از اين به بعد، ميدان براى فضيلت ديگرى به نام هدايت باز مى شود كه در گرو ايجاد محيط آرام براى استدلال و برهان وموعظه است و عوامل استكبارىِ بر هم زننده تحقق اين فضيلت را، هر چند با تكبر و قاطعيت، بايد كنار زد، اما تكبرى كه نشأت گرفته از كبريايى خدا و به فرمان اوست.

خداوند، موسى (ع) را نمونه اين رفتار قرار داده، او را مأمور به مقابله با طغيان فرعون مى كند؛ ابتدا بايد با قول ليّن وملايم او را نصيحت كند و آيات خدا را بر شمرد تا بلكه هدايت شود، و اگر با وجود دلايل روشن، تمرّد و طغيان نمود و سدّ راه هدايت ديگران شد، او را تهديد نمايد كه «عذاب سخت خدا در انتظار كسى است كه از پى تكذيب برآيد و از حق روى گرداند.»ابراهيم (ع) و اصحاب خاص او به علت همين قاطعيت و عدم انقياد در برابر مشركان، «اسوه» لقب گرفته اند، يعنى در رفتار آنها براى ديگران، قابليت تأسى و پيروى است؛ آن جا كه مى فرمايد:

كار ابراهيم و كسانى كه با او بودند براى شما اسوه حسنه است، هنگامى كه به قوم خود گفتند: ما از شما و بت هاى شما كه آنهارا به جاى خدا مى پرستيد بيزاريم؛ ما مخالف و منكر شماييم. ميان ما و شما دشمنى خواهد بود تا وقتى كه به خداى يگانه ايمان آوريد.على (ع) نمونه بارزى است كه زندگى او روشنگر اين حدود است؛ در برابر مظلوم تواضع مى كرد و به كمك او مى شتافت، و در برابر ظالمْ صلابت نشان مى داد. تواضع ناشى از رذايلى چون ذلت و مسكنت را ناروا مى دانست و مى فرمود:

كسى كه نزد ثروتمندى رود و براى توانگرى اش در برابر او فروتنى كند، 23 دينش از دست رفته است.اگر الگوى اخلاقى مطمئن نبود، چه بسا ما همه موارد فوق را خلاف تواضع مى انگاشتيم و از اقدام به آن، با حمايت حس راحت طلبى، طفره مى رفتيم و از نتايج كمالى آن بى نصيب مى مانديم.

/ 217