«ميالاره» علوم دخيل در تربيت را از تاريخ تا برنامه ريزى، از فيزيولوژى تا فلسفه و از جامعه شناسى تا تكنولوژى، گسترده مى داند. او نيز مانند پياژه كه توان بشر را در طى اين طريق، ناكافى و راه را صعب العبور معرفى مى كرد، برمشكل ديگرى در اين زمينه دست گذاشته كه عبارت از «الگوى يكنواخت براى تربيت» است و انسان سرگشته را در ميان انبوهى از الگوهاى ضد و نقيض قومى و گروهى، به حال خود وامى گذارد و مى گويد:علوم تربيتى مى تواند انواع متعددى از الگوها را فراهم كرده، مربى را در انتخاب آن آزاد بگذارد... براى الگويابى هنوز راه حل رضايت بخشى پيدا نشده و گودال بسيار بسيار عميقى بين مربيان تربيت كننده و تئورى پردازان تربيت وجود دارد.
گذرى بر تربيت در مكاتب فلسفى
از آن جا كه فلسفه در سه رشته ماهيت جهان، ماهيت معرفت و ارزش ها بحث مى كند، هر مكتب فلسفى، داراى نظرهاى تربيتى است، به نحوى كه فلسفه به منزله تئورى، و تعليم و تربيت به منزله عمل برپايه آن، مورد توجه قرار مى گيرد. جهان بينى حاصل از مكتب فلسفى، راهنماى عملكرد انسان در جهان قرار مى گيرد، گرچه الزام آور نيست.
لطفا منتظر باشید ...
